มีมิตรสหายบางท่านสอบถามมาด้วยความสงสัย ว่า ทำไม ใครบางคนถึงบ้าเลี้ยงปลากัด, บางคนก็ชอบเขียนบันทึกใน blog, เพื่อนบางคนก็ชอบอ่านหนังสือทำอาหาร ชอบบ้าทำอาหารหลายเมนู, บางคนก็ชอบตัดต่อวิดีโอ ทดลองโปรแกรมใหม่ๆ บางคนก็เอาแต่อ่านตำราดูคน แล้วชอบดูโหงวเฮ้ง ลายมือ ลายเท้า ฯลฯ แม้กระทั่ง กลุ่มดินรักษ์ฟ้า ที่ได้เห็นใน facebook ทำไมถึงเอาแต่เผยแพร่เรื่องราวของในหลวงอยู่ตลอด
คนบ้าๆเหล่านี้ ทำไมถึงบ้ากันอยู่ได้ น่าจะเอาเวลาที่มีค่าไปทำอะไรอย่างอื่นที่มีประโยชน์มากกว่านี้
แหม ทำไมถึงได้ตัดสินคนอื่นว่าบ้าอย่างนี้ ต่างคนต่างมีความชอบที่แตกต่างกัน คนที่ถาม คงไม่ชอบในสิ่งที่ได้เห็นเพื่อนเหล่านั้น สนใจทำอยู่ ซึ่งคนถามก็คงมีสิ่งที่เขาชอบทำเช่นกัน เพียงแต่ไม่ได้ชอบเหมือนกับกลุ่มคนที่เขาหาว่า "บ้า"
การที่บอกว่า "บ้า" กับเรื่องต่างๆที่หยิบยกมาสอบถาม บ้าแบบนี้ ใช้เวลากับสิ่งเหล่านั้นมากเกินไปหรือเปล่า ทุกคนมีความบ้า หรือ มีความสนใจในสิ่งต่างๆ ไม่เหมือนกัน ถ้าไม่ชอบอ่านหนังสือเหมือนหลายคน แต่เขาคนนั้นอาจจะชอบรถยนต์ สนใจข้อมูลทุกอย่าง
ความบ้า ที่เขาว่า นั่นคือ ความสนใจต่างหาก เมื่่อสนใจในสิ่งใด และมีความสุขกับการทำ ศึกษา เฝ้าดูสิ่งนั้น ความสนใจ ทำให้เกิดความรู้จริง จนกลายเป็นความเชี่ยวชาญ และเป็นคนที่เก่งในเรื่องนั้น
คนที่ชอบเลี้ยงปลากัด ย่อมจะรู้ทุกเรื่องเกี่ยวกับปลากัด มองแว๊บเดียวก็รู้ว่า สภาพของปลากัดเป็นอย่างไร สบายดี หรือมีอาการป่วย คนที่ชอบทำอาหารหลายเมนู ก็สามารถเปิดร้านอาหาร หรือคิดสูตรอาหารอร่อยๆได้เยอะ คนที่ชอบตัดต่อวิดีโอ ก็สามารถสร้างผลงานออกสู่สายตาชาวโลกได้มากมาย จะทำหนังสั้น ผลิตมิวสิควิดีโอ ทำสารคดี ถ่ายทอดเรื่องราวต่างๆออกมาได้อย่างต่อเนื่อง
แม้กระทั่ง กลุ่มดินรักษ์ฟ้าที่ขยันในการถ่ายทอด เผยแพร่เรื่องราวของในหลวงทุกๆวัน ศึกษาจนเข้าใจ และรู้จริง จึงสามารถหยิบประเด็น ข้อมูลที่น่าสนใจ มานำเสนอได้อย่างต่อเนื่อง เพราะความรัก และศรัทธาในสิ่งที่สนใจศึกษามาตลอด
เมื่อบ้า คือ ความสนใจ กลายเป็นความเชี่ยวชาญ และเป็นคนเก่งในเรื่องนั้น จึงมีคนให้ข้อคิดว่า
"คนที่เก่ง คือ มีความรักที่จะทำในสิ่งนั้นๆ ถ้าไม่รัก ทำสิ่งนั้น เพราะชั่วโมงงาน เมื่อเริ่มเวลาทำงาน ก็จะเริ่มนับเวลาถอยหลังรอให้ครบเวลา แต่คนที่ชอบ และรักในการทำงานชิ้นนั้น จะไม่สนใจเวลา เมื่อเกินเวลาก็ยังทำงานชิ้นนั้นอยู่.."
การทุ่มเททำงานแบบนี้ เพราะสนุกที่ได้ทำ มีเรื่องใำห้ทำตลอด เกิดการค้นพบ และพอใจกับผลงานที่เกิดขึ้นจากความสามารถและน้ำพักน้ำแรงของตัวเอง
อย่างการเขียนบันทึกใน blog ทำให้ได้ถ่ายทอดประสบการณ์ ความคิดออกมาเรื่อยๆ คนที่ติดตามอ่าน ได้ความรู้ ได้มุมมอง คนเขียนได้ฝึกสมาธิ ได้รวบรวมความคิดให้เป็นระบบ
การตั้งใจ ทุ่มเททำสิ่งต่างๆ ล้วนมีคุณค่าทั้งนั้น แต่มักจะถูกตัดสินจากคนที่ไม่ได้ทำ คนที่เอาแต่มอง แล้วตีค่าว่า เสียเวลา ทำไปทำไม
แต่ถ้าลงมือทำแล้ว ด้วยความทุ่มเท ตั้งใจทุกอย่าง จะเกิดความเข้าใจ สนุึกกับสิ่งที่ทำ จนเกิดความเชี่ยวชาญ ยังไงก็คุ้ม...
วันพุธที่ 3 สิงหาคม พ.ศ. 2554
ทำไมถึงบ้าทำ บ้าทุ่มเท บ้ารัก และบ้ากับบางสิ่งถึงขนาดนั้น??
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น