วันพฤหัสบดีที่ 24 เมษายน พ.ศ. 2557

23-24 เม.ย.2557 ชีวิต ปรับทิศทางทาง ที่ด่านใน โคราช

ไปอ่านเจอมา งานเก่า เขียนไว้

ปลาดุกบนรถโดยสารสายกาฬสินธุ...

นาย ปลาดุกบนรถโดยสารสายกาฬสินธุ...

นายบอน@kalasin
นาย bon kalasin
ติดต่อ
ปลาดุกบนรถโดยสารสายกาฬสินธุ์ - มหาสารคาม
ปลาดุกที่ว่า เป็นปลาดุกตัวเป็นๆ
รถโดยสารที่ว่า เขาไม่ได้เอามาทำเป็นบ่อเลี้ยงปลานะครับ

ช่วงเย็นวันที่ 3 ต.ค.50
นายบอนเดินทางออกจาก คณะสิ่งแวดล้อมและทรัพยากรศาสตร์ ที่ มมส.เก่า มาขึ้นรถโดยสารกลับกาฬสินธุ์ เที่ยวสุดท้ายตอน 17.15 น. ที่สามแยกกาฬสินธุ์

รถแล่นมาจนถึงยางตลาด
2 ผู้โดยสารที่นั่งเบาะหน้า อยู่ๆก็ทำท่าเหมือนตกใจอะไรสักอย่าง แล้วก้มลงเหมือนมองหาอะไร
เอ๊ะ ตกใจอะไรกันตอนนี้

เมื่อมองตาม ตรงช่องทางเดินตรงกลางระหว่างเบาะที่นั่ง
ปลาดุกตัวเป็นๆ เลื้อยไหลไปตามทางเดิน  จากหลังรถ เลื้อยไปข้างหน้า
ผู้โดยสารสาวที่นั่งเบาะหน้า มองดูปลาดุก บางคนก็ตกใจ ไม่นึกว่า จะเจอปลาดุกบนรถโดยสาร

ระหว่างทาง ฝนก็ตก อากาศก็หนาวเย็น
เจ้าของปลา ก็คงจะเขิน เลยไม่ลุกไปจับปลา
รถจอดส่งผู้โดยสารตามป้ายต่างๆ สักพัก ปลาดุกก็เลื้อยลงจากรถลงข้างทาง ไหลลงทุ่งนาไป

@kalasin
นาย bon kalasin
ติดต่อ
ปลาดุกบนรถโดยสารสายกาฬสินธุ์ - มหาสารคาม
ปลาดุกที่ว่า เป็นปลาดุกตัวเป็นๆ
รถโดยสารที่ว่า เขาไม่ได้เอามาทำเป็นบ่อเลี้ยงปลานะครับ

ช่วงเย็นวันที่ 3 ต.ค.50
นายบอนเดินทางออกจาก คณะสิ่งแวดล้อมและทรัพยากรศาสตร์ ที่ มมส.เก่า มาขึ้นรถโดยสารกลับกาฬสินธุ์ เที่ยวสุดท้ายตอน 17.15 น. ที่สามแยกกาฬสินธุ์

รถแล่นมาจนถึงยางตลาด
2 ผู้โดยสารที่นั่งเบาะหน้า อยู่ๆก็ทำท่าเหมือนตกใจอะไรสักอย่าง แล้วก้มลงเหมือนมองหาอะไร
เอ๊ะ ตกใจอะไรกันตอนนี้

เมื่อมองตาม ตรงช่องทางเดินตรงกลางระหว่างเบาะที่นั่ง
ปลาดุกตัวเป็นๆ เลื้อยไหลไปตามทางเดิน  จากหลังรถ เลื้อยไปข้างหน้า
ผู้โดยสารสาวที่นั่งเบาะหน้า มองดูปลาดุก บางคนก็ตกใจ ไม่นึกว่า จะเจอปลาดุกบนรถโดยสาร

ระหว่างทาง ฝนก็ตก อากาศก็หนาวเย็น
เจ้าของปลา ก็คงจะเขิน เลยไม่ลุกไปจับปลา
รถจอดส่งผู้โดยสารตามป้ายต่างๆ สักพัก ปลาดุกก็เลื้อยลงจากรถลงข้างทาง ไหลลงทุ่งนาไป

วันพุธที่ 23 เมษายน พ.ศ. 2557

ไปร่วมงานฌาปนกิจ คุณพ่อ จิรโรจน์ ณธีอัครพัฒน์ 22 เม.ย.2557

งานฌาปนกิจ คุณพ่อ จิรโรจน์ ณธีอัครพัฒน์ 22 เม.ย.2557 คุณพ่อของพี่ป้อม มสารัศม์

บรรยากาศงานฌาปนกิจศพ คุณพ่อ จิรโรจน์ ณธีอัครพัฒน์ ณ ศาลาเพียสักขา วัดกลางเมืองเก่า ขอนแก่น 22 เมษายน 2557 (คุณพ่อของพี่ป้อม มสารัศม์)


วันเสาร์ที่ 5 เมษายน พ.ศ. 2557

บรรยากาศบ้านหลังเก่า ๕ เม.ย.๒๕๕๗

     เก็บบรรยากาศไว้้เป็นที่ระลึก ก่อนที่บ้านหลังเก่าจะจากไป หรือกลายสภาพเป็นอย่างอื่น ตามที่เจ้าของใหม่ ที่มาซื้อที่ดินไว้แล้ว

     ช่วงนี้ เป็นช่วงเวลาของการย้ายออกจากบ้านหลังนี้ ที่อยู่มาเกือบ 30 ปี

     เก็บไว้เป็นความทรงจำ



วันศุกร์ที่ 4 เมษายน พ.ศ. 2557

พี่น้อง ที่ไม่เคยทิ้งกัน (บ้านใหม่ของพี่ชาย)


     เคยมีคนถามว่า ทำไมคุณพ่ออยู่บ้านใหญ่ แต่คุณลุง( พี่ชายของพ่อ) ปลูกกระต๊อบอยู่ข้างบ้าน พี่น้อง ไม่สนใจกันเลยเหรอ

      พูดถึงพ่อ มีพี่น้อง หลายคน แยกย้ายไปอยู่ตามจังหวัดต่างๆ  มีทั้งคนที่ประสบความสำเร็จในชีวิต และคนที่ทุกข์ยากลำบาก พี่น้องบางคน ยังมาหลอกเอาเงินของ พ่อแม่ (คือ ปู่ย่า) พี่สาว ไปหลายครั้ง
ฟังเรื่องราวของพี่น้องของพ่อ ก็กลุ้มใจเหมือนกัน พี่น้องแต่ละคน ผ่านความลำบากในวัยเด็ก กว่าจะถึงวันนี้ได้ก็ใช้เวลาสร้างตัวพอสมควร พ่อ จะสนิทกับ พี่ชาย (ลุงชัย) 

         เมื่อคุณลุง ทำธุรกิจ ร้านซ่อมรถยนต์ จนขาดทุน พ่อของนายบอนก็ซื้อไม้ เก็บไว้ เพราะมองว่า คุณลุงคงพลาดท่า ขาดทุนหมดตัวแน่ๆ แล้ววันนั้นก็มาถึง คุณลุงมาเอาไม้จากพ่อ ไปปลูกกระต๊อบเล็กๆข้างบ้าน

      ด้วยความที่มีฝีมือในการทำอาหาร เคยทำร้านอาหารตามสั่งมาก่อน  นอกจากทำอาหารให้ร้านแล้ว ยังต้มแกง ทำกับข้าวส่งร้านอาหาร แล้ววันนึง เปิดแก๊ส ต้มแกงไว้แล้วออกไปซื้อของที่ตลาด ไม่มีคนอยู่กระต๊อบ เกิดไฟไหม้กระต๊อบ ข้าวของแทบไม่เหลือสักอย่าง

      แล้วคุณลุงก็มาเอาไม้ที่เหลือจากพ่อ ไปปลูกกระต๊อบที่เห็นในรูป

       เมื่อพ่อตัดสินใจขายที่ดิน ได้เงินมาก้อนหนึ่ง เอามาสร้างบ้านหลังใหม่ ก็เลยสร้างบ้านให้พี่ชายซะที มีห้องน้ำพร้อม ไม่ต้องรอเวลาเข้าห้องน้ำที่บ้านของพ่อ  ยกตู้ เตียงนอน ซื้อทีวี ต่อสายเคเบิ้ลให้คุณลุงเปิดดูอย่างสะดวกสบายกว่าเดิม คุณลุงเป็นคนสมถะ ชอบอยู่บ้านชั้นเดียว เลยเลือกบ้านชั้นเดียว และมีห้องครัว เครื่องครัวไว้ทำอาหารครบ

         คนที่เคยถามว่า พี่น้องไม่เคยสนใจกันบ้างเหรอ ถามอย่างดูหมิ่นน้ำใจพ่อ

        เรื่องนี้ ก็ต้องให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ น้องชาย (คือ พ่อ) ไม่เคยทิ้งพี่ชาย คอยเฝ้ามองพี่ชายอยู่เสมอ เมื่อพี่ชายพลาด ก็เตรียมพร้อมช่วยเหลือ ไม่ได้ทอดทิ้ง ไม่สนใจกัน เหมือนพี่น้องหลายคน

       เมื่อน้องชาย ไม่ทิ้งพี่ชาย พี่ชายจึงทำอาหารอร่อยๆมาให้ครอบครัวของน้องชายทานทุกๆวัน  เป็นเวลากว่า 10 ปีแล้ว
         คราวนี้ มีครัวเล็กๆ ที่พร้อม สะดวกกว่า ครัวในกระต๊อบ จึงบรรเลงฝีมือทำอาหารได้สะดวกยิ่งขึ้น :)