ข้อคิดจากฝ่ามือของคนล้มลุก แห่งขอนแก่น

          ร้านขายข้าวราดแกงที่โรงอาหารชาย หรือ โรงอาหาร2 ภายในมหาวิทยาลัยขอนแก่น ใกล้คณะเกษตรศาสตร์เป็นแหล่งที่ฝากท้องของนักศึกษาหลายคน รวมถึงยาม เจ้าหน้าที่ รปภ. และคนงานที่ทำงานในมหาวิทยาลัยอีกหลายชีวิต เพราะราคากับข้าวเป็นราคาของนักศึกษา เป็นที่พึ่งของคนยากหลายคนที่มีโอกาสเข้ามาเรียนในมหาวิทยาลัยแห่งนี้


          มีเจ้าหน้าที่ รปภ.ท่านหนึ่ง ที่มักจะมาสั่งข้าวราดแกงนั่งทานทุกมื้อ ยามดึกๆ ที่ร้านสวัสดิการของ รปภ. ก็จะเห็นเขามานั่งดูทีวียามดึก โดยเฉพาะในวันที่มีถ่ายทอดสดฟุตบอลพรีเมียร์ลีก หลายคนได้พบเห็นพี่ รปภ.คนนี้บ่อยๆ รวมทั้งในวันที่นายบอนแวะไปนั่งกินมาม่า ยามดึกๆ ก็มักจะเจอพี่คนนี้อยู่เสมอ พี่เค้าดูเป็นคนธรรมดาๆ คนหนึ่ง แต่ที่หลายคนให้ความสนใจคือ มีนักศึกษาหลายคน ยกมือไหว้พี่ รปภ.คนนี้ ในขณะที่นักศึกษาหลายคน เฉยๆ และมองด้วยสายตาแปลกๆ ว่า ในเมื่อพวกเขามีระดับการศึกษาที่สูงกว่า แล้วทำไมต้องยกมือไหว้ พี่ รปภ.คนนี้


          เคยมองดูสายตาของนักศึกษาที่มอง เพื่อนนักศึกษาที่ยกมือไว้ พี่ รปภ.คนนี้ด้วยสายตาเหยียดๆ แหม คนเราช่างวัดคุณค่าของคนที่ระดับการศึกษาเท่านั้นหรือ แต่ที่น่าสนใจมากกว่า พี่ รปภ.คนนี้ต้องมีอะไรบางอย่างที่น่าสนใจมากกว่า รูปร่างหน้าตาที่เห็นกัน วันหนึ่งไปนั่งกินมาม่ายามดึก ใกล้ๆกับที่พี่ รปภ.นั่งอยู่ มีน้องคนหนึ่งที่สนิทสนมกับพี่ รปภ.เข้าไปนั่งคุยข้างๆ เลยได้ยินทั้งสองคนคุยกัน


          "พี่ครับ ผมล่ะกลุ้มจริงๆ จะทำค่ายอาสาเดือนหน้า คนในชมรมมีคำแนะนำที่ดีมากๆ แต่ความจริง มีแต่คนพูด หาคนทำยาก มีแต่คนเสนอ แต่คนสนองไม่มีเลย แล้วก็มีคนที่อยากให้ทำอย่างนั้นอย่างนี้ แต่คนทำงานจริงๆ มีแค่สองคนแบบนี้ก็แย่สิครับ สิ่งที่วางแผนไว้ ก็จะทำไม่ได้สักอย่าง น่าเสียดายโอกาสจริงๆ"


            "คนอื่นอาจจะไม่เห็นว่า คนทำงาน ทำอะไรบ้าง ถ้าไม่ได้ลงมือทำ ก็จะเอาแต่พูดอย่างนั้นแหละ"


           คำพูดง่ายๆของพี่ รปภ. ที่ฟังดูเหมือนไม่มีอะไร แต่ถ้าคิดตาม ก็มีอะไรให้คิดอยู่เหมือนกัน"


           "การทำเพื่อส่วนรวม มันก็มีคนสนับสนุนอยากให้เกิดขึ้นอยู่แล้วครับ ....บางทีเงินนั่นแหละ คือปัจจัย และตัวกำหนดกิจกรรม"


          "อันนั้นเป็นเรื่องรอง เรื่องสำคัญ อยู่ที่หัวใจและฝ่ามือต่างหาก"








            แล้วพี่ รปภ .ก็หงายฝ่ามือที่หยาบกร้าน มือของคนทำงาน ทั้งหยาบทั้งแข็ง


           ชีวิตที่ผ่านมาหลายอย่างของพี่ รปภ. ชีวิตที่ล้มลุกคลุกคลาน ผ่านอุปสรรคในชีวิตมามากมาย มีเพียงหัวใจและฝ่ามือเท่านั้น ไม่มีเงินทุนรอนใดๆทั้งสิ้น แต่เพียงเท่านั้นก็เพียงพอแล้ว สำหรับการฝ่าฟันอุปสรรคและปัญหาต่างๆที่ผ่านเข้ามาในชีวิต


         มีคำอธิบาย ปลุกปลอบให้กำลังใจอีกหลายอย่างที่พูดออกมาด้วยภาษาง่ายๆ แต่น้องนักศึกษาหลายคน เข้าใจในสิ่งที่ได้ยินนั้น หลายคนจึงยกมือไหว้ พี่ รปภ. คนนี้ โดยไม่ได้สนใจในเรื่องระดับการศึกษาที่ต่างกันอย่างที่นักศึกษาหลายคนยึดถือ


        นึกถึงวันเวลาในอดีต แล้วนึกมาถึงหลายสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นในปัจจุบัน หลายประเด็นที่กำลังเกิดขึ้นจากการสื่อสารใน facebook และโลกไซเบอร์ หลายเรื่องที่กำลังเริ่มต้น และมีแนวโน้มว่าจะไปด้วยดี แต่ก็เริ่มจะยุ่งยาก และเหนื่อยกว่าเริ่มต้นเสียแล้ว เหมือนกับการเดินก้าวแรก ที่มีเพียงแค่หัวใจและฝ่ามือ แต่เมื่อเดินหลายก้าว หลายคนเริ่มคิดถึงหลายสิ่งที่น่าจะเติมเต็มเข้ามา


          เหมือนเป้าหมายเริ่มต้น ที่หลายคนมักจะสับสน หลงประเด็นเช่นกัน ทั้งๆที่ถ้าทบทวนและทำความเข้าใจให้ชัดเจนแล้ว เป้าหมายยังคงเดิม แต่หลายคนมักจะทำให้เป้าหมายนั้น ไกลออกไปจากเดิม

Related Posts by Categories

Widget by Hoctro | Jack Book