ช่วง 2 ทุ่มครึ่งของวันพุธที่ 6 กรกฏาคม 2554 เมื่อนายบอนเปิดดูโทรศัพท์ที่วางไ้ว้ มี miss call สายหนึ่ง เมื่อกดดูแล้ว ปรากฏว่า ลุงสุเวศน์โทรมา จึงได้ีโทรกลับไปหา เผื่อว่า ท่านอยากจะปรึกษาหารือบางเรื่อง
"ตอนนี้อยู่ไหน..... แล้วจะเข้า กรุงเทพอีกเมื่อไหร่"
ลุงมักจะเริ่มต้นการสนทนาด้วยคำถามนี้ทุกครั้ง นายบอนก็ตอบไปว่า ตอนนี้อยู่ที่บ้าน ยังไม่ได้ไปที่ไหนหรอกครับ คงหลังช่วงเข้าพรรษาจึงจะออกเดินทางไปไหนต่อไหนได้
"ที่โทรมาก็จะบอกว่า ให้เด็กโอนเงินเข้าบัญชีกรุงไทยแล้วนะพันนึง เผื่อจะได้เอาไว้ใช้จ่ายอะไรมั่ง"
เมื่อช่วงปลายเดือนมิถุนายน 54 วันที่ได้ไปร่วมในงานอบรมพัฒนาศักยภาพของสภาองค์กรชุมชน นายบอนได้ไปถ่ายภาพ และวิดีโอจะเอามาช่วยเผยแพร่ในอินเตอร์เนต แต่คุณลุงคิดไปไกลกว่านั้น ว่าน่าจะได้ค่าใช้จ่ายจากงานตรงนี้บ้าง เลยให้เอาไฟล์วิดีิโอมา เอาไปให้ลุงสิงหา เขียนเป็น VCD แล้วไปเสนอ ศตจ. ของบ แล้วคุณลุงก็พูดของบมาได้จริงๆ แล้วก็จัดการโอนเงินให้เท่าที่แจ้งมา
นายบอนไม่นึกว่า จะได้งบจากตรงนี้ ไม่ได้คาดหวังอะไรมากนัก จะได้ไม่ได้ ไม่ใช่เรื่องสำคัญ ผ่านมาหลายวัน ก็คิดว่า คงไม่ได้แล้วกระมัง เพราะงบประมาณของ ศตจ. ก็ควรใช้ในสิ่งที่จำเ็ป็นจริงๆ แต่คุณลุงก็ดำเนินการ พูด ขอมาใ้ห้จนได้
"ขอบพระคุณมากครับ เงินส่วนที่ได้นี้ ก็คงใช้เป็นค่ารถเดินทางนี่แหละครับ"
นายบอนตอบคุณลุึงไปเช่นนี้ เพราะตั้งใจไว้ ก็จะใช้งบที่ได้ส่วนนี้ เดินทางไปจันทบุรี หาคุณลุงนั่นแหละ
เป็นคำสัญญาของคุณลุง ที่ท่านทำได้จริงๆ
จึงเป็นคำพูดที่ศักดิ์สิทธิ์จริงๆ.....
วันพุธที่ 6 กรกฎาคม พ.ศ. 2554
คำสัญญาของลุงสุเวศน์
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น