ค่ำคืนวันที่ 24 พ.ค.2554 หลังจากที่นายบอนเดินทางมาถึงจันทบุรี โดยรถตู้ NGV จากหมอชิต 2 มาถึงโลตัส จันทบุรี ลุงสุเวศน์ก็ขับรถมารับที่คิวรถตู้ ตอน 23.20 น. ทีแรก ลุงขับรถไปรับที่สถานีขนส่ง บขส. เพราะทุกทีที่มาจะไปลงรถที่นั่น แต่คราวนี้ มารถตู้ คุณลุงคงไปรออยู่นาน ไม่เห็นโผล่มา เลยโทรมาถามอีกที จึงรีบมารับที่คิวรถตู้
พอขึ้นรถ ก็บอกว่า เดี๋ยวพาไปหากินเบียร์สักขวดก่อนนอน จะพาไปนั่งกินที่ร้านเพื่อน... คืนนี้ ก่อนมารับ แวะไปดูเพื่อนเก่าที่คุ้นเคย แต่ไม่ได้เข้าไปทักทาย ไม่งั้นคุยกันยาว พอมารับนายบอนเลยพาไปนั่งจิบเบียร์กันก่อน
จากแยกเขาไร่ยา ขับมาตามถนนสุขุมวิท เกือบจะถึงแยกแสลง คุณลุงก็จอดที่หน้าร้านริมถนน บอกว่า นี่แหละ ร้านของเพื่อนลุง เป็นร้านของเพื่อนที่รู้จักกัน เค้าเคยทำงานเป็นผู้จัดการธนาคารมาก่้อน ตอนนี้มาเปิดร้านอาหาร ปรับหน้าบ้านให้เป็นร้านอาหารแบบชนบท
เมื่อเดินเข้าไป ผ่านสวนต้นไม้ที่ปลูกเขียวครึ้ม มองเข้าไป เป็นร้านที่โล่ง มีผนังด้านเดียว คือ จุดที่เป็นเคาน์เตอร์สั่งอาหาร + คิดเงิน อีกมุมเป็นห้องครัว และห้องน้ำ มีโต๊ะนั่ง โต๊ะ เก้าอี้เป็นไม้อย่างดี ส่วนสวนหน้าร้าน มีซุ้มเล็กๆ แต่ละมุึม ให้นั่งกินเหล้าแบบเงียบๆได้ ลุงเข้าไปนั่งที่ซุ้มหนึ่ง สั่งเบียร์1 ขวดมากิน มีสาวเสิร์ฟ อายุ 30-35 ปี ดูแลดี ชวนคุยและเสิร์ฟเบียร์ + น้ำแข็ง นั่งไปสักพัก คุณลุงโดนมดกัด เลยย้ายเข้ามานั่งในร้าน นั่งที่โต๊ะ ยกแก้วเบียร์มาด้วย สาวเิิสิร์ฟ เดินไปเอาผ้าขนหนูมารองแก้ว เพื่อโต๊ะไม้จะได้ไม่เป็นรอยด่างของแก้วน้ำ
ที่โต๊ะอื่นๆ ก็มีผ้าขนหนูรองแก้ว เป็นความรอบคอบของเจ้าของร้าน ไม่ต้องซื้อจานรองแก้ว แต่ใช้ผ้าขนหนูแทน
ในร้าน มีตู้คาราโอเกะ 1 ตู้ ให้ลูกค้าไปกดเลือกเพลงได้ แต่ส่วนใหญ่ เจ้าของร้านจะบริการไปกดเพลงให้ แล้วส่งไมค์ลอย ให้โต๊ะต่างๆ ได้ร้องเพลงทั่วหน้า บางที เจ้าของร้าน ก็มาร้องเพลงกับลูกค้า ถ้าเป็นเพลงคู่ หรือลูกค้าร้องไม่จบ ร้องไม่ได้ ก็ส่งไมค์ให้เจ้าของร้านช่วยร้องเพลง
บางโต๊ะ เมาได้ี่ที่ ก็ลุกขึ้นมาเต้น สนุกสนานตามอัตภาพ ไม่ต้องกลัวไปเหยียบเท้าใคร เพราะบริเวณในร้าน กว้างมากกว่าร้านเหล้า หรือ ผับในเมือง คนที่มากินก็รู้จักกันอย่างดี
นั่งกินเหล้าไปสักพัก เพื่อนของลุงเห็น ก็เข้ามาทักช่วงที่ไม่ได้ทำอาหาร เข้ามานั่งคุยอย่างเป็นกันเอง เพราะไม่เห็นลุงแวะมาที่ร้านตั้งนานแล้ว เพื่อนสนิทของลุง เป็นผู้หญิง อายุ 61 ปีเข้าไปแล้ว นั่งคุยอย่างเป็นกันเอง แล้วก็ชวนให้ลุงร้องเพลงคาราโอเกะ จะร้องเพลงอะไร จะเดินไปกดให้ แต่ลุงไม่ร้อง ขอจิบเบียร์เย็นๆดีกว่า
ลุงเล่าให้ฟังว่า เพื่อนเปิดร้านอาหาร ขายแบบพอเพียง แบบชนบท บางช่วงลูกค้าเยอะ บางช่วงลูกค้าไม่ค่้อยมี เปิดร้านแบบนี้ ทั้งสามี และภรรยาเลยหัดร้องเพลงคาราโอเกะจนร้องเก่ง ดูแลร้านจนอยู่รอดมาถึงวันนี้
ลุงสุเวศน์เคยพาไก่ แมลงสาบ มาัันั่งจิบเบียร์ที่ร้านนี้ ไก่ แมลงสาบ เคยร้องเพลงคาราโอเกะที่ร้านแห่งนี้ด้วย เมื่อนานมาแล้ว
หมดเบีัยร์ไปสองขวด ฝนเริ่มลงเม็ด 6 ทุ่มกว่าๆ ลุงขอเช็คบิล เพื่อนลุงเลยคิดราคามิตรภาพ หลังหมดขวด ลุงก็ลุกกลับ
บรรยากาศร้านเหล้าแบบนี้ อบอุ่นเป็นกันเองดี ต่างจากร้านเหล้าในเมือง ที่มีแต่วัยรุ่นเมาเละ มีแต่เหล้าอย่างเดียว แต่ที่ร้านแบบนี้ มีทั้งกับข้าว กับแกล้มต่างๆ นั่งกินข้าว คุยกันไป ราคาสมเหตุสมผล
คุณลุงสุเวศน์ ไม่ค่อยได้มานั่งกินเบียร์ที่ร้านเหล้าแบบนี้บ่อยนัก ชอบกินเหล้า กินเบียร์ และยาดองที่บ้านมากกว่า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น