วันวาเลนไทน์ผ่านไป มีเด็กที่เรียนมหาวิทยาลัยของรัฐลงทุนทำกล่องแห่งความรักขายในวันวาเลนไทน์ หวังไว้ว่า งานนี้กำไรแน่นอน แต่พอไปวางขายที่ตลาด ผ่านไปถึงค่ำ ขายได้ไม่ถึง 5 ชิ้น
แม่ค้าที่ขายล็อตเตอรี่ที่อยู่ใกล้ๆ เห็นแล้วจึงบอกว่า "หนู ลดราคาลงอีกหน่อย เอาของวางให้กระจาย แล้วพูดคุยกับคนที่มาดู มาซื้อให้มากขึ้น”
แต่เด็กคนนั้น ไม่เชื่อ เขากำลังเรียนการตลาดอยู่ มีวิชากับตัวจะกลัวอะไร ป้าขายล็อตเตอรี่ของป้าไปเถอะ ไม่เห็นขายได้ซักที...
จนค่ำ ก็ยังขายไม่ได้ พอดีมีคนมาดูล็อตเตอรรี่ แม่ค้าพูดถึงกล่องที่เด็กมหาลัยนั่งขาย พูดไม่กี่คำ คนที่มาซื้อหวย ก็ซื้อกล่องที่เด็กมหาลัยเอามานั่งขาย หมดไป 20 กล่อง ในเวลาชั่วโมงกว่าๆ
เด็กมหาวิทยาลัยถึงกับทึ่ง ที่แม่ค้าล็อตเตอรี่ช่วยขายสินค้าให้เขาหมด เขานั่งทั้งวันยังขายไม่ได้เยอะแบบนี้ เด็กสงสัยก็ถามว่า "น้าจบมหาลัย หางานไม่ได้เลยมาขายหวยใช่มั้ย”
"น้าจบ กศน. เรื่องค้าขาย น้าทำมาหลายอย่างแล้ว" แล้วก็คุยให้ฟังหลายเรื่อง ทำเอาเด็กมหาลัยทึ่ง เอามาโพสต์ในทวิตเตอร์ของตน ...กูเรียนมหาลัย ยังไม่รู้จริงเหมือนแม่ค้าที่เรียนจบ กศน. เห็นแต่งตัวซอมซ่อ แต่ นั่นน่ะ ผ้าขี้ริ้วห่อทองชัดๆ....
.... มีหลายอย่าง ที่คนมากมาย ไม่รู้จัก คนแต่งตัวปอนๆ แต่มีดีๆซ่อนอยู่อีกเยอะ!!!
วันพุธที่ 15 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555
ภาพลักษณ์ติดตา บุคลิกติดใจให้ตัดสินคนไปตามที่เห็น
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น