วันพุธที่ 15 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555

เหงาใจในวันวาเลนไทน์ .. และความรู้สึกที่ระบายจากใจเธอ

          คนมีคู่ ก็ใช่ว่าจะสุขสมในวันแห่งความรักเสมอไป แม้แต่ความหวังน้อยๆนิดๆ ยังไม่สมหวัง เลยมีแต่ความเหงาใจในคืนนี้

           สำหรับวันนี้...คนมีคู่ เค้าคงมีความสุขสมใจ แต่นายบอนก็เหงาๆ งงๆ ความจริงแล้ววันนี้ ไม่ได้เจอคนรักหรอก เค้าไปทำงานที่ต่างจังหวัด ได้แต่ติดตามความเคลื่อนไหวผ่านหน้าเฟส เห็นเธออารมณ์ดี โพสต์ เม้นท์ ทักทายหลายคน ยกเว้นนายบอนคนเดียว สังเกตจาก ถ้าไปโพสต์อะไรไว้ อย่างน้อย จะกดไลท์ ถ้ามีเวลาก็จะเม้น แซวกลับมาบ้าง แต่วันนี้ ไม่มีสักอย่าง ... เป็นสัญญาณว่า น้อยใจ ไม่พอใจอย่างแรงอีกแล้ว

          เป็นธรรมดาของคนรู้จักคุ้นเคยกันมากแค่ไหน ย่อมมีโอกาสกระทบกระทั่งกันได้ หลายครั้งที่นายบอนก็ทำผิด แล้วเธอก็โวยออกมาตรงๆ แต่หลายครั้งที่เธอทำไม่ถูก นายบอนไม่ค่อยโวย เพราะเห็นเธอเหนื่อย ทำงานเยอะ และคาดหวังสูงกับการมีคนรัก

       ...;มีหลายสิ่งที่เราทำตามสิ่งที่เธอคาดหวังไว้ ไม่ทันใจบ้าง แต่ก็พยายามปรับตัว พยายามลดตัว ”ฉัน” ลง เพื่อหลอมรวมให้กลายเป็น ”เรา” แต่ฉัน ไม่เคยขอให้เธอ ลด ความเป็น "เธอ" เพื่อรวมเป็น "เรา" มากนัก

         สิ่งที่ทำให้เห็น คงทำให้เธอมั่นใจ จนเธอเป็นคนไปบอกกับเพื่อนคนที่เธอรู้จัก ไว้ใจ บอกด้วยตัวเธอเองว่า เธอรักใคร รวมไปถึงที่บ้าน ครอบครัวของเธอด้วย...

       เช่นกัน ฉันก็บอกเรื่องเธอกับครอบครัวของฉัน...ให้เธอได้รู้จัก พบเจอคนในบ้านฉัน

      ก็มีหลายครั้ง หลายเหตุการณ์ที่เธอไม่พอใจน้อยใจ หงุดหงิดกับหลายเรื่องที่เข้ามาในชีวิต เพื่อนหลายคนได้สัมผัส รู้จักเธอในมุมแห่งมิตรไมตรี เป็นกันเอง เป็นที่ชื่นชอบ รักใคร่ พอใจของหลายคน มีคนมาชอบ บอกรัก เธอหลายคน มีคนที่ดีกว่าฉันมากมาย เอาใจเธอดีกว่าฉันอีก วันเวลาที่ผ่านไป คงทำให้เธอคิด เปรียบเทียบ บางทีอาจทำให้ ไม่พอใจฉัน ที่เป็นคนรักที่ไม่เป็นอย่างที่เธอคาดหวังไว้...

      ...แต่เธอก็พาฉันไปให้คนที่บ้ายรู้จัก เหมือนที่ฉันพาเธอไปเช่นกัน....

     ....ความหวังอันน้อยนิดในวันนี้เพียงแค่โทรคุยด้วยเท่านั้น แต่เธอไม่รับสาย อาจไม่อยากรับ หรือ กำลังฉลองคืนแห่งความรักกับพรรคพวก สนุกสุดเหวี่ยง จนไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์...

     .... ทำไงได้ ก็คงโทรหาพรุ่งนี้ละกัน....

      ... ไม่กี่วันก่อนที่เจอกัน เธออารมณ์ดี พูดคุยเอาใจใส่กันดี วันนี้อาจมีเรื่องไม่พอใจ ไม่อยากสื่อสารด้วย บางมุมก็รู้สึกน้อยใจอยู่บ้าง แต่เมื่อนึกถึงใบหน้าของพ่อ แม่ น้องสาวของเธอ ที่เป็นห่วงเธอมากมาย นายบอนก็ต้องหาเหตุผลมาแก้ตัวให้กับความไม่พอใจของตัวเองทุกครั้ง จนไม่ถือสาหาเรื่อง จะเซ็ง จะนอยด์ จะไม่พอใจ ก็จะยิ้มให้...

     ... เหมือนเวลากลับเข้าบ้าน เจ้าหมาแสนรู้จะรีบวิ่งมาต้อนรับด้วยความดีใจ ไม่ว่าเราจะอยู่ในอารมณ์ไหน มันก็ยังตื่นเต้น ดีใจทุกครั้งที่เราโผล่มาให้มันเห็นหน้า เราจะอยู่ในอารมณ์ไหน มันไม่รู้ด้วย มันจะดีใจ มีความสุขที่เห็นหน้าเรา...

     ....อยากทำให้ได้อย่างหมา ไม่ต้องแบกอะไรมากมาย ให้เค้าเห็นหน้าแล้วสบายใจ...

     ...ในเมื่อคืนนี้เธอไม่รับสาย ด้วยเหตุผลได เราก็ไม่รู้ เลยได้แต่ส่งข้อความผ่านมือถือ บอกความในใจได้แค่นั้น แล้วก็อยู่เงียบๆ เดินเขยกเพราะเท้าแพลง รถเฉี่ยวต่อไป....

      ...เฮ้อ วันแห่งความรัก วันแห่งความเหงา .... คนที่รู้จักคนรักของนายบอน คงจะงงว่า เฮ๊ย เป็นอย่างงี้จริงเหรอ....!!

     ...เนี่ยล่ะ ชีวิตจริง!!

= = = = =  = =  =  =  = = = = =  = =  =  =   = = = = =  = =  =  =
เมื่อเขียนไปแล้ว เธอก็ใช้เวลาคิดกว่าครึ่งคืน แล้วเขียนระบายกลับมาว่า
= = = = =  = =  =  =  = = = = =  = =  =  =   = = = = =  = =  =  =

...ต่างคนต่างเห็นความเลื่อนไหวของอีกฝ่าย!!!

      -เห็นแล้วถ้าอยากคุยด้วยทำไมไม่ทักมา? ทำไมต้องรอให้ทักก่อนเสมอ? ก็เห็นว่าคุยกับคนอื่นเหมือนกัน...ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องรอ!!!

      -พอมีเรื่องไม่สบายใจก็ระบายให้คนอื่นรับรู้ บางครั้งเรื่องส่วนตัว มันคือเรื่องส่วนตัว!!! ไม่ต้องเล่าให้คนอื่นฟังทั้งหมดก็ได้นะ นี่ยังไม่เคยระบายอะรัยเลย แล้ววันนี้ระบายออกไป คนอ่านแล้วก็ต้องเข้าใจว่าผู้หญิงไม่ดี โวยวายใส่ผู้ชาย เวลาผู้ชายทำอะไรผิด...แต่ตรงกันข้าม ผู้ชายไม่เคยโวยวายในสิ่งที่ผู้หญิงทำให้น้อยใจ...แต่ความจริงก็รู้กันแค่สองคนว่าเรื่องอะไรใช่ไม? แล้วจะบอกคนอื่นทำไม?

     -และที่ส่งข้อความนะว่าน้อยใจ 5-6 เรื่องนะมาบอกเลย

     -และไม่ต้องเอาเรื่องครอบครัวมาพูดด้วย มันไม่เกี่ยวกัน!!! เพราะมันเป็นเรื่องแค่คนสองคนในตอนนี้

     -ก็รู้ปัญหาทุกต้องอย่าง ทั้งงานที่มันเยอะขนาดไหน ทั้งที่บ้านที่มีปัญหาที่ต้องแก้ไขตลอดเวลา ซึ้งคุณก็ไม่สามารถที่จะช่วยได้

     -รู้ว่ามีความรู้สึกดีๆและเป็นห่วง...แต่อย่าคิดว่าความคิดของคุณจะถูกเสมอไป

      -...เรื่องดอกไม้ หรือของขวัญในเทศกาลต่างๆ...รู้ว่าคุณใช้ชีวิตพอเพียงมาตลอด แต่..ผู้หญิงเกือบทั้งโลก!!!..เค้าต้องการดอกไม้ หรือของขวัญในวันสำคัญๆ หรือโอกาสสำคัญทั้งนั้น เพราะเทศกาลต่างๆมันไม่ได้มีทุกวัน แม้คุณจะบอกว่าคุณได้มอบสิ่งดีๆให้ทุกวัน ซึ้งฉันก็รับรู้ และก็ดีใจที่ได้รับ แต่ฉันจะให้ความสำคัญกับวันเหล่านี้มากคุณก็รู้ และเห็นอยู่

      -ที่ระบายมานี้ ก็อยากจะระบายมั้ง คุณอาจจะ งง และมึนนิดหน่อย และคงตอบกลับมาแบบ ปรัชญาชีวิต ตามสไตล์ของคุณอีกเช่นเคย

      -...ผู้หญิงมีความละเอียดอ่อนกว่าที่คุณคิด และผู้หญิงอย่างฉันยิ่งดูแลอยากกว่าคนที่คุณเคยคบมา เพราะฉันอยู่คนเดียวได้ ถ้ามันยากลำบากนัก การอยู่คนเดียวมันก็ดีนะ ไม่ต้องคอยกันไปคอยกัน ทำอะรัยก็กลัวไม่ถูกใจ ไม่โดนใจ

      -...นั่งคิดทบทวนมาครึ่งคืนแล้วถึงได้เขียนขัอความนี้ คุณอ่านแล้วจะรู้สึกยังงัยก็แล้วแต่คุณ ส่วนฉันขอทำงานและดูแลครอบครัวต่อไป!!!...

Related Posts by Categories



Widget by Hoctro | Jack Book

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น