เช้าวันที่ 5 ก.พ.55 แม่เดินทางกลับมาจาก กทม. มาถึงบ้าน หลังจากเก็บกระเป๋า อาบน้ำท่า เสร็จ เจอหน้าคุณพ่อ ก็ถามว่า ไปหาช่างมาดูหลังคา มาซ่อมหลังค่าบ้านหรือยัง
พ่อตอบว่า ยัง คิดว่า คงไม่เป็นไรหรอก บ้านคงทน อยู่ไปได้อีกนาน
แม่บอกว่า จะให้บ้านพังก่อนหรือถึงจะซ่อม มีเศษขี้ไม้หล่นจากหลังคาทุกๆวัน ปลวกก็เยอะ บ้านก็สร้างมาตั้ง 30-40 ปีแล้ว ถึงเวลาต้องซ่อมบ้านซะที
เวลาที่นายบอนถูบ้าน กวาดบ้าน ที่ห้องนอนของพ่อ แม่ จะมีเศษขี้ไม้ เศษดิน หล่นจากเพดานกวาดได้ฝุ่นกองใหญ่ กวาดได้ทุกวัน มีเศษหล่นทุกๆวัน
แม่จะกระตือรือร้น แต่พ่อเฉยๆแล้ว ออกแนวปล่อยวาง แต่ไปกระตือรือร้นกับสิ่งของอื่นๆมากกว่า ที่ชอบซื้อ ชอบสะสม
ภาพถ่ายเมื่อปี 2551
อายุที่มากขึ้นของผู้สูงวัย ก็ต้องเข้าใจ บางเรื่องจะกระตือรือร้น ในขณะที่อีกบางเรื่อง อาจกระตือรือร้นในบางช่วง แล้วเฉยๆ เพราะเหนื่อย เพลีย หรือลืมเลือนในเวลาต่อมา
คิดถึงคุณลุงสุเวศน์ ที่หลายเรื่อง มีความคิดดีๆมากมาย กระตือรือร้นอยากที่จะทำ แต่บางช่วง ก็ลืมเลือน จึงต้องทำความเข้าใจ และช่วยเหลือ สนับสนุนเท่าที่จะทำได้
วันอาทิตย์ที่ 5 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555
ความกระตือรือร้นของผู้สูงวัย กรณี ซ่อมบ้าน ซ่อมหลังคาบ้าน
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น