ค้นหาข้อมูลของมิตรสหายที่รู้จักกันมานาน จนเจอบล็อกของอดีตบรรณาธิการของสำนักพิมพ์สายธาร-วิญญูชน ที่วันนี้ ออกมาทำงานที่ตัวเอง รัก เปิดสำนักพิมพ์เล็กๆของตัวเอง สิ่งที่ค้นหาคือ เรื่องสั้น บทความที่เค้าเขียน ในแนวของเค้าเองที่ คิดต่างจากผู้คนในสังคม
//----------------//
ความรู้สึกที่รออยู่เบื้องหน้า ทั้งใกล้และไกล ตื้นและลึก มือวางลง คำพูดพล่ามบ่น
....…ลมพัดเข้ามา ผ้าม่านปลิวไหว ต้นไม้โบกพัด ท้องฟ้าริบระยับด้วยเหล่านก และแสงแดด รายละเอียดพรั่งพรู สิ่งสัมผัสยิบย่อยและหลากล้น ลมพัดแสงแดดจ้าเข้ามาทางหน้าต่าง สีขาวแห่งความสดชื่น และกลิ่นของสีเขียว กายเนื้อสั่นไหว และสุ้มเสียงกระพือพัด เสียงเหล่านกและความเงียบงันของมัน ตีระรัวเข้าไปในอากาศ ความเงียบดั่งระฆังกังวาน เสียงของสิ่งต่างๆ ประสานรับ โลกคล้ายสุสานที่สันติ ความตายอันอบอุ่นตื่นขึ้นจากชีวิต ข้าฯรออาทิตย์รับฟัง ความนิรันจงกลบหน้า ความเศร้าและน้ำตาของความสลาย –เหตุใดข้าฯจึงสะเทือนใจดั่งระฆังที่วิงวอนต่อความเงียบ?
//----------------//
อ่านผ่านๆไป ไม่รู้หรอกว่า คนเขียนพยายามจะบอกอะไร ซ่อนอะไรไว้ แล้วที่พยายามตีความ มันจะตรงกับสิ่งที่คนเขียนคิดรึเปล่า แต่เคยส่งข้อความนี้ ไปถามไถ่หลายคน อ่านสิ่งที่ต่างคนตีความออกมา แล้วสนุกดีเหมือนกัน
ในสายตาของหลายคน ยังไงก็คิดไม่เหมือนกัน ทั้งๆที่ได้อ่าน เห็นข้อความชุดเดียวกันนี้
สิ่งที่ได้จากการค้นหาข้อเขียนของมิตรสหาย คือ แทบทุกครั้ง เราสามารถหาถ้อยคำหรือ ความคิด ไอเดียดีๆจากผู้คนมากมายได้
ถาม 10 คน ได้ 10 มุมมอง แล้วเราก็เลือกอันที่ดีที่สุดไว้ใช้
คนเรียนมาน้อย ก็ต้องหาวิธีการแบบนี้แหละ อันนี้เป็นวิธีคิดของพี่ที่ขายอาหารตามสั่งในตลาดทุ่งนาทอง กาฬสินธุ์นี่เอง
เลือกความคิด ความรู้ของคนที่เรียนสูงๆ มีความรู้มากกว่า เลือกสิ่งที่ดีๆมาใช้!!
วันศุกร์ที่ 17 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555
วิธีคิดแบบชาวบ้านๆของคนเรียนน้อย แต่เข้าท่า
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น