นี่คือบัตรคูปองอาหารเช้าของวันที่ 29-30 กันยายน 2554 ที่ร้านระเบียงทะเล -ชุมพร คาบาน่า แม้ไม่ใช่สิ่งของที่ระลึกในวันเวลานั้น แต่เมื่อเห็นสิ่งนี้ ก็ทำให้นึกถึงวันเวลาที่ระบุไว้ในคูปองได้เป็นอย่างดี
เป็นวันเวลาของฉัน และ "เธอ" หรือ วันเวลาของเราสองคน
ดูรายละเอียดในคูปอง คูปองสองใบ เป็นคู่กัน ของฉัน และของเธอ วันนั้น วันเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน มีกันและกัน ได้ใช้เวลาอยู่ใกล้ชิดกันสองคน
นี่คือ คูปองสำหรับอาหารมื้อเช้า
ก่อนหน้าที่จะเดินทางมาที่นี่ "เธอ" ไม่ค่อยกินอาหารเช้า เพราะทำงานหนัก งานเยอะ ทำงานเพลิน จนหลายครั้งเป็นตะคริวที่มือ และขา และมักจะกินมื้อเช้า+เที่ยง หรือ เช้า+เที่ยง+เย็น ควบในมื้อเดียวกัน
วันแรกที่ฉัน เห็น "เธอ" ก็เห็นทำแต่งาน แล้วกินข้าวตอนไหนเนี่ย
เห็นกินข้าวครั้งแรก ก็เป็นตอนเที่ยง เวลาที่เธอนั่งกิน ช่างกินได้แซบถึงใจจริงๆ แต่ไม่ค่อยจะกินในช่วงที่ทำงานไม่เสร็จ
เมื่อรู้จักกัน ได้คุยด้วย เธอฝันอยากไปภาคใต้ เพราะยังไม่เคยไปเลย งั้นก็พาเธอไปละกัน อย่างน้อย จะได้เห็นเธอ "กินข้าว" ก่อนถึงวันเดินทาง เธอยังคงทำงานหลายอย่าง ไม่ค่อยได้กินข้าวอีก แต่ก็พยายามหาอะไรทาน ที่บ่อยๆก็เป็น มาม่า ที่เป็นวาระแห่งชาติ อาหารแห่งชาติของเธอไปซะแล้ว ในบางมื้อ เพื่อนร่วมงานต้องโทรมาชวนออกไปกินข้าว เธอถึงได้ออกไป
วันที่เดินทางไปชุมพร เธอก็ไม่ได้ทานข้าวเช้า แต่มาทานข้าวมื้อเที่ยงด้วยกัน เมื่อไปชุมพร ขอให้ทานครบ 3 มื้อ ซึ่งทีแรก เธอทำท่าหนักใจ แต่ก็พยายามทานให้ครบ 3 มื้อ อย่างที่รับปากไว้ ออกเดินทางด้วยรถไฟ เกือบครึ่งวันก็ไปถึงที่หมาย ก่อนเข้าที่พัก เจอร้านข้าวแกงริมทาง เธอเลยสั่งกับข้าวภาคใต้มาทาน แม้ทานไม่หมด เพราะข้าวแข็ง แต่เธอบอกว่า รสชาติใช้ได้ อร่อย แต่มื้อเช้าวันใหม่ ก่อนเดินทางไป รีสอร์ท เดินผ่านร้านอาหาร ข้าวราดแกงที่มีคนมาทานเยอะ เธอก็สั่งข้าวราดมาทาน เป็นครั้งแรกที่เห็นเธอ ทานหมดจาน ข้าวหมดทุกเม็ด ตักน้ำซุปมาซดอย่างแซบถึงใจ เห็นแล้ว ยิ้มยกใหญ่ กินข้าวหมดจริงๆเหรอเนี่ย
หลังจากนั้นก็เดินทางมายังชุมพร คาบาน่า ติดต่อเช็คอิน โดยจองด้วยชื่อของเธอ ได้กุญแจห้องและคูปองอาหารเช้าที่ได้เห็นในรูป ได้พักห้อง 2112เลขคู่ ห้องพักบรรยากาศสวยๆ อยากให้เธอมาพักผ่อนจริงๆ และอยู่ติดทะเลด้วย เย็นวันนั้น เธอก็ใส่ชุดน่ารักๆ ที่เข้ากับน้ำทะเล เล่นน้ำทะเล แต่ฝนลงเม็ดซะก่อน เลยเล่นได้ไม่เท่าไหร่ก็ขึ้นจากน้ำ มาเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วออกมาทานมื้อเย็น ตักเอาตักเอา กินเอากินเอา น่ารักจริงๆ
เช้าวันที่ 29 หลังจากเดินหาดยามเช้า + ถ่ายรูปน่ารักๆของเธอแล้ว ก็ถึงเวลากินมื้อเช้า เธอได้กินขนมครกของโปรดสมใจอยาก และของที่อยากกิน จนอิ่ม หลายวันที่อยู่ด้วยกัน เธอกินข้าวครบ 3มื้อ อย่างไม่น่าเชื่อ แต่เธอก็กินให้เห็นแล้ว
ก่อนออกจากชุมพร คาบาน่า หลังจากถ่ายรูปคู่กันแล้ว เราก็มานั่งที่เก้าอี้นอนริมหาดด้วยกัน เปิดหัวใจนั่งคุยกัน ก่อนที่จะบอกเธอว่า
" อยากจะดูแลเธอต่อไปนานๆ อยากจะขอแค่เรื่องกินข้าว แค่นี้แหละ เวลาจะผ่านไปอีก 20-30-40 ปีข้างหน้า ยังไงก็ช่วยอยู่ให้คนดูแลได้ดูแลต่อไปด้วย อยู่ข้างๆกันไป ไม่ใช่ให้คนดูแลเหงาอยู่คนเดียวนะ...."
เพราะการกินข้าว คือ การดูแลสุขภาพ อยากให้ดูแลสุขภาพให้ดีๆ เพื่อเราสองคนจะได้มีเวลาอยู่ด้วยกันไปอีกนานๆ ถ้ามีเวลาจริงๆ เธอกินข้าวได้อร่อยมากๆ แม้จะเหลือครึ่งจาน หรือกินได้ไม่มากในบางมื้อ ก็ขอให้กินบ้าง
จากชุมพรไปที่อื่น อีกหลายมื้อ เวลากินข้าว เธอก็มักจะแบ่งกับมาให้ บางอย่าง ที่สั่งมากิน กินได้นิดเดียวก็อิ่มซะงั้น เลยยกให้เรารับผิดชอบทั้งหมด... อ้าว งานเข้าซะแล้ว เลยต้องกินให้หมด เพราะรักเธอนี่แหละ
บอกให้กินดีนัก เลยต้องกินเพิ่มต่อจากเธอซะเลย ถ้าสิ่งที่สั่งมากิน เธอเติมหัวใจลงไปด้วย คงจะนั่งกินได้เกิน 3 มื้อ
พอกลับมาทำงาน เข้าสู่สภาพปกติ เธอก็ทำงานหนักเหมือนที่เคยเป็นมา ไม่มีเวลากินข้าวอีกแล้ว บางครั้งก็บ่นว่าหิวแต่ยังทำงานไม่เสร็จ เลยยังไม่ได้ออกไปไหน
เหลือบมองดูคูปอง อือม คงต้องรอคูปอง หรือ เวลาของเราสองคนในครั้งต่อไป จะนั่งเฝ้าให้เธอกินข้าวทุกมื้อ
ยังมีอีกอย่างที่อยากทำ คือ ป้อนข้าวให้เธอนี่แหละ ไม่ต้องรอให้ป่วยไข้ ถึงจะป้อนได้ ไม่ต้องป่วยก็ป้อนได้ เหมือนความรักที่ไม่ต้องรอวันวาเลนไทน์วันเดียว แต่ทุกวัน เป็นวันที่เรารักเธอ เหมือนคำถามประจำวันจากเธอ ที่มักจะถามบ่อยๆว่า รักมั้ย คิดถึงหรือเปล่า
เป็นคำถามที่ไม่เคยเบื่อที่จะตอบเลย อยากให้เธอถามไปทุกๆวัน แล้วจะตอบไปทุกๆวัน คงจะเป็นคำถาม - คำตอบ ที่มากกว่าใคร ถาม-ตอบบ่อยกว่าใครๆในโลกนี้ และไม่เบื่อที่จะตอบ
เหมือนการกินข้าวที่ต้องกินทุกๆวัน ถ้าอดนานๆ ก็หิว
เหมือนความรักของเรากับข้าวแต่ละมื้อ ที่จะต้องกิน ต้องเติมรักทุกวันเช่นกัน
อยากนั่งกอดเธอ ตอนกินข้าวจัง!!!!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น