ทั้งฉันและเธอผ่านหลายสิ่งในชีวิตมามากมาย พบทั้งความสำเร็จ และความผิดพลาดในชีวิตหลายอย่าง
หลายครั้งที่เราทั้งคู่ตัดสินใจทำหลายสิ่งหลายอย่าง ซึ่งคิดว่าดีที่สุดแล้ว แต่แล้ว ก็พบว่า เป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดไป
เมื่อตัดสินใจผิดพลาด ทุกคนย่อมแก้ไขในสิ่งที่ผิดพลาดนั้น
เช่นเดียวกับความรักที่ผ่านมา ฉันเคยผิดพลาดมา ซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนท้อใจว่า คงเป็นคนอาภัพรักเสียแล้ว เช่นเดียวกับเธอ ที่ครั้งหนึ่งกับการตัดสินใจในชีวิต ในการสร้างครอบครัว แต่เมื่อพบว่า การตัดสินใจนั้น ไม่ใช่อย่างที่หวัง คนที่เลือก ไม่ใช่อย่างที่คิด ไม่เป็นอย่างที่ต้องการ เธอจึงถอยห่าง และเลือกเส้นทางเส้นทางเดินชีวิตของเธอเอง
แล้วเมื่อฉันได้มาพบเธอ ฉันพบคำตอบหลายอย่างที่ตัวเองหามานาน
แต่เมื่อเฝ้ามองเธอ ก็ไม่ได้คาดหวังอะไรมากนัก เพราะชีวิตรักที่ผ่านมาผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำอีก เมื่อมองดูเธอ แล้วมองกลับมาที่ตัวฉัน ดูเป็นไปได้ยากที่เส้นทางของเราสองคนจะเดินมาบรรจบกันได้
แต่ฉันก็อยากพูดคุยกับเธอ ทั้งๆที่ฉันไม่เคยพูดกับเธอด้วยซ้ำ
ทำได้แค่เพียงติดต่อสื่อสารผ่านหน้าจอออนไลน์ โดยไม่คิดว่า เธอจะคุยด้วย เพราะฉันไม่มีท่าทีอยากพูดคุยกับเธอสักนิด
แล้วเธอก็คุยและสื่อสารกับฉันจนได้
เพียงเท่านั้น ในเวลาไม่นาน ฉันและเธอกลับได้รู้จักกันมากกว่าหลายคนเสียอีก ความเป็นจริงหลายอย่างเกี่ยวกับตัวเธอที่ฉันได้รับรู้ ที่อาจจะเป็นอุปสรรคที่จะทำให้คนสองคนจะเดินทางมาบรรจบกันได้ แต่นั่นกลับไม่ใช่เรื่องสำคัญมากนัก ในเมื่อฉันรักเธอเข้าให้แล้ว
สิ่งที่ไม่น่าเป็นไปได้หลายอย่าง แต่เราก็ทำให้เป็นไปได้ เช่น เรื่องเวลาของเธอ ที่แทบจะหาเวลาว่างจากงานไม่ได้เลย แต่เธอกลับหาเวลาได้หลายวัน เพื่อเป็นเวลาของเราสองคน
หลายสิ่งที่เธอไม่เคยมีให้ใคร แต่เธอมีให้ฉัน ในขณะที่ใครบางคน อยากที่จะได้สิ่งเหล่านั้นจากเธอ แต่เธอก็ไม่ยอมให้สิ่งเหล่านั้นเสียที
เธอพูดหลายสิ่งหลายอย่างทำให้ฉันมั่นใจในตัวเธอ แต่สำหรับตัวฉันนี่สิ หลายสิ่งดูเหมือนจะยากที่จะทำให้เธอมั่นใจในตัวฉันได้ โดยเฉพาะเรื่องราวในอดีตของฉันเอง
สำหรับเธอแล้ว เมื่อช่วงหนึ่งของชีวิต เธอได้ตัดสินใจบางอย่างผิดพลาดไปในการสร้างครอบครัวของเธอในวันนั้น แต่เธอได้ทำให้ฉันเห็นว่า เธอสามารถที่จะ "จบ" อดีตของเธอได้อย่างลงตัว ทั้งที่มันยากสำหรับหลายคน แต่เธอก็ทำให้ฉันเห็น แล้วฉันจะ "จบ" อดีตของฉันให้เธอเห็นได้อย่างไร??
แล้วเธอก็เริ่มค้นพบ อดีตของฉัน เธอถามไถ่ตรงๆ มาหลายครั้ง และบอกให้ไป "จบ" กับเขาเสียก่อน ถ้าไม่ "จบ" เธอก็ "เจ็บ"
อย่าทำให้เธอ "เจ็บ" ได้ไหม
คนในอดีตของฉัน ที่เธอค้นพบ ฉันยอมรับว่า มีความรักและความผูกพันกับคนนั้น แต่ในความเป็นจริง ฉันก็ผูกพันได้เพียงเท่านั้นเอง ไม่สามารถทำอะไรได้มากกว่านั้น ไม่สามารถที่จะเดินบนเส้นทางเดียวกันอย่างเปิดเผยได้
....ไม่สามารถที่จะดูแล ห่วงใยกันได้เหมือนคนทั่วๆไป เพราะคนนั้น มีภาระหน้าที่ มีเจ้าของตามกฏหมาย
เมื่อเธอค้นพบและรู้จักคนๆนั้น ฉันก็ไม่ได้ปฏิเสธความรู้สึกที่เกิดขึ้น ฉันบอกเธอเสมอว่า อยากรู้อะไร ถามฉันได้เลย ฉันจะบอกเธอทุกอย่าง
...แต่หลายอย่าง ฉันก็ไม่รู้จะเริ่มต้นพูดยังไงเหมือนกัน
วันเวลาที่ผ่านไป เธอทำให้ฉันเห็นความจริงใจของเธอมากมาย แต่ฉันกลับทำให้เธอ ไม่แน่ใจ ไม่มั่นใจว่า ฉันมั่นคงกับเธอมากแค่ไหน
ฉันนึกถึงเพลงหนึ่งที่เปิดให้เธอฟังในคืนหนึ่งที่เรามีเวลาส่วนตัวของเราหลายวัน ฉันเปิดเพลงหลายเพลงให้เธอได้ฟัง แล้วให้เธอบอกว่า ฟังแล้วรู้สึกอย่างไร
แต่เพลงนี้ ฉันก็เปิดให้ฟัง แต่ฉันไม่ได้ถามเธอหรอกว่า ฟังแล้วรู้สึกอย่างไร
เมื่อเกิดวิกฤติความรัก ที่คนในอดีตของฉัน คุยกับเธอแล้ว ทั้งคู่ต่างเจ็บพร้อมกัน ฉันกลับมานั่งฟังเพลงนี้อีกครั้ง
เพลงดอกไม้และก้อนหิน
หลายครั้งที่เธอบอกให้ฉัน ไป "จบ" กับเขา ฉันคิดไม่ออกว่า จะทำอย่างไรให้เธอรับรู้และเห็นว่า ฉัน "จบ" จริงๆ เพราะฉันก็คิดเรื่องนี้มานานหลายเดือนแล้ว
แต่ความผูกพัน ความสงสาร ทำให้ฉันใจอ่อน ยังจบไม่ลงเสียที จนกระทั่งมาพบเธอ
เมื่อเธอทำหลายอย่างเพื่อฉัน ฉันก็ตัดสินใจทำเพื่อเธอบ้าง เพื่ออยากให้เธอเห็นว่า ฉัน "จบ" ได้จริงๆ และเธอรู้ได้ว่า ระหว่าง ฉัน กับ คนนั้น "จบ" ได้จริงๆ
ฉันมอบดอกไม้ คือ ความรัก ความห่วงใย ความจริงใจ ให้มาตลอด ฉันก็อยากจะมอบ ก้อนหินให้เธอบ้าง
เก็บดอกไม้ดอกหนึ่งมาให้เธอ อยากให้เธอชื่นใจ
ให้ความสุขเบ่งบานข้างในใจ ด้วยดอกไม้เล็ก ๆ ดอกนี้
เก็บก้อนหินก้อนหนึ่งมาให้เธอ อยากให้เธอมั่นใจ
ว่าคนๆหนึ่งมั่นคงมากเท่าไร ด้วยก้อนหินเล็ก ๆก้อนนี้
ความรักมีความอ่อนหวาน อย่าให้มันต้องอ่อนไหว
บางครั้งเธออาจไม่แน่ใจ รักก็คงไหวหวั่น
.....ฉันปล่อยให้เธอได้รับรู้หลายสิ่งหลายอย่างจากคนนั้น โดยที่ฉันไม่คิดจะปิดบังอะไร เพราะครั้งหนึ่งฉันห่วงใย และผูกพันกับคนนั้นจริง แต่หลังจากนั้นฉันถอยห่างออกมาแล้ว และฉันตั้งใจจะส่งมอบความห่วงใย และความผูกพันให้เป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่จะ "จบ" ทุกอย่างลง อย่างที่รับปากเธอไว้
...แน่นอน ทุกคนต่างเจ็บปวด เธอและคนนั้น ต่างเจ็บปวดเช่นกัน เธอเจ็บลึกถึงข้างใน นอนไม่หลับ ปวดร้าวถึงข้างใน
ฉันเองก็ไม่ต่างไปจากเธอ....
.....แต่ฉันได้ทำตามที่รับปากเธอไว้แล้วว่า จะ "จบ"จริงๆ โดยการใช้วิธีการในแบบของฉัน ทำให้เธอเห็น ให้เธอรู้ และ ทำสิ่งที่คุ้นเคยเป็น "ครั้งสุดท้าย" จริงๆ แล้วความผูกพันและความห่วงใยนั้น "จบ" ไป ไม่มีอะไรติดค้างคาใจทั้งสองฝ่ายอีกแล้ว
....ฉันรู้ว่าเธอเจ็บปวด ทรมาน และคงอยากจะเดินจากฉันไป ถ้าเธอจะตัดสินใจอย่างนั้น ฉันไม่ว่าเธอหรอก เพราะเธอเจ็บปวดมามากพอแล้ว
สิ่งสำคัญ ฉันอยากให้เธอเข้มแข็งขึ้น เหมือนบทบาทหน้าที่การทำงานของเธอที่หลายคนคุ้นเคย
.... ฉันว่า ความเจ็บปวด ก็เป็นสิ่งที่มีค่าเหมือนกัน ฉันเองก็เจ็บมานาน เหมือนมีหนามกุหลาบ ที่ปักในใจมานาน ขยับทีก็เจ็บปวด การจะบ่งหนามออกก็ต้องเจ็บปวดพอสมควร แต่เมื่อบ่งหนามออกแล้ว ไม่นานนัก รอยเจ็บก็จะหายไป ไม่มีสิ่งที่ปักคาใจอีกแล้ว...
ฉันไม่เคยคิดที่จะทำอย่างนี้เลย แต่เมื่อเจอเธอ ฉันตัดสินใจทำเพื่อเธอ ทำให้เธอเห็น ว่า "จบ" ได้จริงๆ ฉันทำตามที่รับปากเธอไว้แล้ว ไม่ว่าผลจะเป็นยังไง เธอจะยังอยู่หรือ ตัดสินใจเดินจากฉันไป แต่ส่วนหนึ่งฉันก็อยากจะบอกว่า ฉันทำตามที่รับปากเธอไว้แล้วนะ
...เธอเจ็บปวดมากพอสมควร และอยากจะพบเจอตัวฉัน อยากจะเปิดอกเปิดใจคุยกัน อยากจะลากคอฉันมาตบ บีบคอ และคงอยากจะทำร้ายฉัน ทำให้ฉันเจ็บตัวอีกหลายอย่าง ตามความเจ็บแค้นที่แล่นเข้าสู่หัวใจของเธอ
ฉันยอม และพร้อมเสมอ เพราะฉันก็รู้สึกแย่ที่ทำให้เธอเจ็บปวดอย่างรุนแรง
แต่ในบางมุม เมื่อวันเวลาผ่านไป สิ่งที่เกิดขึ้นในเวลานี้ คงให้หลายสิ่งกับเธอมากมายเช่นกัน
..เปรียบเหมือนก้อนหิน มันอาจจะไม่มีค่าเท่ากับดอกไม้ แต่ความจริงแล้ว ความหมายมันมีมากมาย
".....สิ่งเล็ก ๆที่มีอยู่ข้างทาง เก็บมาแทนหัวใจ
แม้มันไม่มีค่าอะไร แต่ความหมายนั้นมีมากมาย...."
เช่นเดียวกับความเจ็บปวดครั้งนี้ มันก็มีความหมายมากมายเช่นกัน
สิ่งหนึ่ง เพียงแค่ผู้ชายธรรมดาคนนี้ อยากให้เธอเห็นว่า
"ความรู้สึกที่มีในหัวใจ คือความรักและมั่นคง
ดั่งดอกไม้และก้อนหิน ที่ให้เธอ"
วันพุธที่ 26 ตุลาคม พ.ศ. 2554
ดอกไม้และก้อนหิน จุดจบและการเริ่มต้นในวิกฤติความรักของฉันและเธอ
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น