มีข่าวในหนังสือพิมพ์รายวัน รายงานเรื่องการจุดเทียนชัยถวายพระำพรในวันที่ 5 ธ.ค.2554 ตามจุดต่างๆ โดยมีรายงานข่าวการจัดงานภายใน ร.พ.ศิริราช เพียงไม่กี่บรรทัดว่า แสงเทียนสว่างไสวทั่วศิริราช ที่บริเวณลานพระบิดา และที่สนามหญ้าข้างหอประชุมรายแพทยาลัย ที่มีคณะทหาร และเจ้าหน้าที่จิตอาสาร่วมพิธีจุดเทียนชัยถวายพระพรในเวลาเดียวกัน
ข่าวสั้นๆจบเพียงเท่านี้ บางฉบับมีภาพการจัดเทียนจาก รพ.ศิริราช บริเวณลานพระบิดา ออกมาตีพิมพ์ในหน้า นสพ. แต่ทว่าใน social media อย่างใน facebook กลับมีวิดีโอบรรยากาศการจัดเทียนชัยที่หลายคนประทับใจและเกิดการแชร์ต่อๆกันไปอย่างมากมาย โดยที่สื่อกระแสหลัก ตกข่าวชิ้นนี้!!!!
ในขณะที่ส่วนกลาง การจัดงานวันพ่อของรัฐบาลที่สนามหลาง มีประเด็นที่ทำให้คนไทยผิดหวังหลายเรื่อง แต่ที่ศิริราช ไม่ผิดหวัง มีคนที่ได้ยินการเปล่งเสียงที่ศิริราช "เสียงทรงพระเจริญ" ฟังดูมีพลังกว่า ที่สนามหลวง ทั้งๆที่พื้นที่และจำนวนคนที่ศิริราช มีน้อยกว่า แต่พลังเสียง และพลังแห่งความจงรักภักดี กลับถูกแสดงออกได้มากกว่า
ในบรรยากาศแรก บรรยากาศการจัดเทียนที่ลานพระบิดา ที่มีภาพข่าวในสื่อกระแสหลัก
บรรยากาศการจุดเทียนชัยถวายพระพร ที่บริเวณลานพระบิดา โรงพยาบาลศิริราช ในค่ำวันที่ 5 ธันวาคม 2554 ในบ้านพ่อ มีช่วงหนึ่งที่คนที่มาร่วมจุด เงยหน้ามองขึ้นไปยังชั้น 16 ใน อาคารที่ในหลวงทรงประทับอยู่ แล้วยกมือไหว้เมื่อเห็นเงาของใครคนหนึ่งที่หน้าต่างชั้นบน :)
นายบอนอยู่ร่วมจุดเทียนชัยที่ลานพระบิดา นั่งรอนักว่า ชาวรักพ่อ ที่บอกว่า ไปซ้อมแปรอักษร จะโผล่มารวมตัว และร่วมกิจกรรมที่ลานพระบิดา แต่ก็ไม่เห็นโผล่มาสักคน มีเพื่อนที่ใส่เสื้อรักพ่อ มานั่งรอเช่นกัน รู้ว่าจะมีกิจกรรมแปรอักษร แต่ไม่รู้ว่า ที่ไหน จนเสร็จกิจกรรมที่ลานพระบิดา เลยโทรหาน้องขวัญ วีวีี่ เธอบอกว่า กำลังแปรอักษร ที่บริเวณสระน้ำ!! เลยถามไถ่ผู้คนแถวนั้น และไปที่สระน้ำที่ว่า
เื่มื่อไปถึง ได้ยินเสียง "ทรงพระเจริญ" มาแต่ไกล พอเข้าไปใกล้ ก็กำลังร้องเพลงสรรเสริญพระบารมี เลยต้องหยุด ยืนตรง เพลงจบ ก็ืคือ กิจกรรมสำคัญ เสร็จแล้ว เลยไม่รู้เลยว่า แปรอักษรแล้ว ภาพออกมาเป็นยังไง
เดินเข้าไปในบริเวณจัดกิจกรรม เหล่าชาวรักพ่อ มากันเยอะมาก นี่สมาชิกในกลุ่มเยอะขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย สักพักใหญ่ คุณจอม พินิจ ก็เดินลงมา บอกว่า ไปถ่ายวิดีโอจากชั้นที่ 14 กับการแปรอักษรในครั้งนี้ แล้วจะลงวิดีโอให้ดูชมกันแน่นอน
และนี่คือ วิดีโิอ แปรอักษร ทรงพระเจริญ ที่หลายคนประัทับใจ และช่วยกันแชร์ต่อๆกันไปเป็นจำนวนมาก
5 ธค 2554 เวลาทุ่มเศษ
หลังจุดเทียนชัย ทหาร เจ้่าหน้าที่โรงพยาบาลและอาสาจำนวนมาก ได้ทำการแปรอักษร ร้องเพลงสรรเสริญ ที่บริเวณริมแม่น้ำเจ้าพระยา แสดงเข้าด้านข้างตึกเฉลิมพระเกียรติย์ เพื่อถวายแต่พ่อหลวง โดยมีท่าน ท่านคณบดี ศ.คลินิก นพ.ธีรวัฒน์ กุลทนันทน์, ผอ.รพ .รศ.นพ.สุรินทร์ ธนพิพัฒนศิริ และมีอาสายุต นำการแปรอักษร พี่ๆ น้องทหารก็ต่างพร้อมใจกันในครั้งนี้
"Pinit Asavanuchit
ลองฟังเสียงที่บันทึกจาก Mic ในตัวกล้องว่าดังขนาดไหน ผมถ่ายลงมาจากชั้น 14
ผ่านรูหน้าต่างเล็กๆ ของตึกประทับ ด้วยความขอบคุณหมวดเฟียตที่อนุญาตครับ
ทหารบนนั้นต่างชื่นชม และกล่าวว่าพระองค์ทอดพระเนตรอยู่
ถ้าเพื่อนๆ ได้อยู่ในจุดที่ผมอยู่ จะต้องขนลุก"
Weewii Tgo คาดว่ายังไม่มีสื่อไหนได้ออก เพราะเป็นการทำกันภายในไม่ได้บอกใคร แม้แต่ประชาชนด้านนอกก็ยังไม่ทราบว่าภายในบริเวณนี้มีการแปลอักษรกัน ท่านผอ. ทำเซอร์ไพรส์ถวายให้ในหลวงค่ะ ^^
Aon Kanthad ขอแชร์น่ะคะ ขอบคุณค่ะ
จอห์น วิศรุตวงศ์ ดีใจ ปลื้มใจ ที่ได้เป็นส่วนเล็กๆส่วนหนึ่ง ได้เป็นดวงไฟเล็กหนึ่งดวงในรูปหัวใจที่จงรักภักดีนี้
Weewii Tgo ผู้ควบคุมการแสดงคือน้องยุตม์ "อาสาปกป้อง ศิริราช" ค่ะ ^^
Weewii Tgo อ่อ ท่านผอ.สุรินทร์ก็คุมเข้มอยู่ตลอดการซ้อมเช่นเดียวกัน และยังเป็นผู้กล่าวนำคำว่า "ทรงพระเจริญ" ด้วยตนเองด้วยค่ะ ^^
Pj Naka ขอบคุณค่ะ ขอบคุณมากมายสำหรับสิ่งนี้ที่ทำเพื่อพ่อ
Wunisa Boonthumjaroen สุดยอด ทำได้สวยงามและพร้อมกันดีมากค่ะ ขอบคุณทุกคนที่ทำเพื่อพ่อค่ะ
Weewii Tgo ท่านคณบดีเข้ามาพูดคุยให้กำลังและขอบคุณพวกเราที่ร่วมปฏิบัติภารกิจนี้ ด้วยค่ะ พร้อมทั้งบอกว่าได้กราบทูลให้กับในหลวงทรงทราบแล้ว ผู้แสดงได้ยินดังนั้นความพร้อมเพรียงในการซ้อมเกิดขึ้นในบัดดล ภายหลังจากที่ก่อนหน้านั้นทุกคนยกกันสุงๆ ต่ำๆ ไม่ค่อยพร้อมเพรียงกัน อิ อิ ^^
Wunisa Boonthumjaroen กำลังใจได้มาอย่างท่วมท้ม เป็นกำลังใจที่ใหญ่หลวงมากด้วย
Mark Ok ไชโยอยู่ข้างล่าง ยังขนลุกเลยล่ะครับ
Tarika Kag เสียงสะท้อนกึกก้องไปในหัวใจ
Siripen Suvandara
ความรู้สึก ณ ตอนนั้น ในค่ำคืนวันเฉลิมพระชนมพรรษา ณ รพ.ศิริราชยากจะบอกได้ ตอนนั้นเรารู้ว่ามันชั่งโชคดีเหลือเกินสุขใจเหลือเกินภูมิใจเหลือเกินเป็นเกียติเหลือเกินที่ได้มายืนอยู่ตรงนี้กับทีมรักพ่อทั้งภาคภูมิใจที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของการแปรอักษรเทียนชัยถวายพระพรแด่พ่อหลวงและท่านทรงทอดพระเนตรลงมา ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยื่นนานเทอญ ขอบคุณกลุ่มคนรักพ่อภาคปฏิบัติจาำกหัวใจที่ำทำให้ตัวเรามายื่นอยู่ตรงนี้ค่ะ .^^.")
Nuttapon Chanthanakorn ผ่าน Pinit Asavanuchit
ขอขอบคุณทีมงานทุกท่านที่ได้สร้างสรรค์กิจกรรมนี้ ทำให้ผมได้มีส่วนร่วมในการแสดงความจงรักภักดีและสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณต่อหน้าพระพักตร์ของ "พระเจ้าอยู่หัว"
Pinit AsavanuchitChez Chez'
ผลงานของคุณ
เบญจพร กาญจนาภรณ์
รู้สึกภาคภูมิใจที่ได้เป็นส่วนหนึ่งในการแปรอักษรเทียนชัยถวายแด่ในหลวงได้ทอดพระเนตรในคืนวันเฉลิมพระชนมพรรษา...
Kosin Tharatmettachai
ประทับใจที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของงานนี้จริงๆครับ
ขอพระองค์ทรงเจริญยิ่งยืนนาน
Rush Anchittha
อักษรจากแสงเทียน การแปรอักษรเทิดพระเกียรติองค์พ่อหลวง โดยจิตอาสา นศ.แพทย์ เภสัชศิริราช และนายทหาร ที่รพ.ศิริราช 5 ธ.ค. 54
กรกนก รัตนวิเวกผ่าน Weewii Tgo
จากกลุ่มเล็กๆ "รักพ่อภาคปฏิบัติ" แต่มีพลังอันยิ่งใหญ่ที่จะทำให้ "พ่อหลวง" ของเรา
กรกนก รัตนวิเวก เด๋วช่วยแชร์ได้ค่ะ คุณขวัญเด๋วไปเปิดให้ที่ สวท.ชลบุรีด้วยค่ะ
Weewii Tgo ผ่าน Pinit Asavanuchit
ภาพการแปรอักษรถวายให้ในหลวงทอดพระเนตรที่ศิริราชเมื่อคืนวันที่ 5 ธ.ค.ที่ผ่านมา
กาญ รักในหลวง
เค้าอยู่ข้างในหัวใจอะนะ อิ้ อิ้
Ying Pad ผ่าน Pinit Asavanuchit
เสียงที่เปล่งออกมาดังเท่าไหร เสียงในใจที่บอกรักพ่อ ดังกว่านั้นหลายเท่า..
Pomanupun Pom
แปลอักษรเมื่อคืน ที่ท่าน้ำให้พ่อหลวงทอดพระเนตรจากบนตึกครับ
Arnonae Nitchamas ผ่าน Pinit Asavanuchit
ทุกคนเยี่ยมจริงๆ
Ratana Vasuvat ขอบคุณมากที่ได้นำรูปมาให้ได้เห็น ขอบคุณที่มีความรู้สึกรักในหลวงมากมายเหมือนกันและได้เป็นตัวแทนแสดงพลังออกมา ขอบคุณมาก
ฯลฯ
///////////////
และในเวลาเดียวกันนั้น ได้มีการ happy birthday สุขสันต์วันเกิดให้กับน้องบี (กวินภัค ธัญญาเวชกิจ) อย่างอบอุ่นเป็นกันเองอีกด้วย
จากอัลบั้ม:รูปภาพของ Kawinpak Tanyawetchkit ใน 5 ธันวาคม 2011
เป็นอีกหนึ่งความอบอุ่น ความประทับใจที่้เกิดขึ้น และแน่นอน คนที่จะบอกเล่าความประัทับใจได้ดีที่สุด ย่อมจะต้องเป็นตัวของน้องบีนั่นเอง น้องบีไ้ด้เขียนบันทึกความประทับใจไว้ ขอหยิบยกมาบางส่วนดังนี้....
บันทึกความสุข (กันลืม!!!)
โดย Kawinpak Tanyawetchkit เมื่อ 6 ธันวาคม 2011 เวลา 18:46 น.
มีคนเคยบอกไว้ว่า...ความสุขต้องแบ่งปัน
วันจันทร์ที่ 5 ธันวาคม 2554 วันคล้ายวันพระราชสมภพ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช (และรวมถึงวันคล้ายวันเกิดของเม็ดฝุ่นอย่างฉัน) เหตุเกิดที่โรงพยาบาลศิริราช ตั้งแต่คืนวันอาทิตย์ที่ 4 ที่ฉันไปถึง หลังเสร็จจากงานปักดอกไม้ที่ท้องสนามหลวงในวันนั้นแล้ว ทุกๆ คนกลับมาที่ศิริราชเพื่อจับจองที่สำหรับวันรุ่งขึ้น ฉันและเพื่อนอาสากลุ่มหนึ่ง จับจองที่ใต้ตึกเฉลิมพระเกียรติ ซึ่งพอในตอนเช้าพี่ๆ ทหารก็มาบอกให้พวกเราย้ายออกไป แต่มีพี่อาสาอีกกลุ่มนึง ที่นอนจับจองพื้นที่อยู่ที่ถนนด้านนอก ฉันและเพื่อนๆ จึงได้อานิสงค์ไป.....
.......ช่วงบ่ายฉันกลับไปที่บ้านของอาม่า เพื่อเอาพวงมาลัยไปไหว้อาม่า เนื่องในโอกาสวันคล้ายวันเกิดและวันพ่อ
ฉันได้รับคำอวยพรวันเกิดที่ดี ฉันได้เห็นอาม่ามีความสุข ฉันก็มีความสุข
พอเมื่อกลับไปที่ศิริราชตอนช่วงบ่ายแก่ๆ ทันร่วมกิจกรรมปฏิญาณตนของกลุ่ม "รักพ่อภาคปฏิบัติ" ก่อนที่จะไปซ้อมจุดเทียนชัย
ทุกถ้อยคำปฏิญาณของผู้ที่ร่วมกันปฏิญาณตน เหมือนถูกกลั่นออกมาจากหัวใจ
ทุกวรรค ทุกตอน ที่ฉันได้กล่าวออกไป ฉันรู้สึกเช่นนั้น และฉันก็รู้ว่าคนอื่นๆ ก็เป็นเหมือนกันกับฉัน
"จง รัก" และ "ภัก ดี"
พอถึงตอนที่ซ้อมจุดเทียนชัยถวายพระพร พวกเราซักซ้อมกันอยู่นานพอสมควร กว่าที่อะไร อะไร จะ "สวย" ลงตัว
จนกระทั่งถึงเวลา 19.30 น. เวลาที่ประชาชนคนไทยจากทั่วทั้งประเทศ ร่วมใจกันจุดเทียนชัยถวายพระพร
เพียงแต่ ณ จุดๆ นั้น ฉันรู้สึกพิเศษ...
พื้นที่ที่ฉันยืนอยู่มันไม่ได้สบายอะไร แต่ ณ ที่ตรงนั้น เป็นที่ที่ตรงกับนอกหน้าต่างของ "พ่อ"
ฉันรับรู้ได้ว่า "พ่อ" เห็น ในสิ่งที่ฉันและเพื่อนอาสาคนอื่นๆ บุคคลากรโรงพยาบาล ตลอดจนทหารทุกนาย ได้ทำเพื่อ "พ่อ"
ฉันซาบซึ้งใจ (และไหล่ของหนุนก็เปียกอีกครั้ง) และที่ทำให้ฉันซาบซึ้งใจยิ่งไปกว่่านั้นคือ...
ของขวัญวันเกิดที่ฉันไม่ได้คาดหวัง จากเพื่อนอาสาที่เพิ่งได้รู้จักกันไม่นาน
...ณ พื้นที่เดียวกัน หลังเสร็จจากการจุดเทียนชัยถวายพระพร
เพื่อนๆ อาสา มีเซอร์ไพร์สวันเกิดด้วยเค้กก้อนโต กับเพลงวันเกิดที่ฉันฟังแล้วมันดังกึกก้องอยู่ในใจ
บอกตามตรงว่า ฉันไม่รู้จะบรรยายความรู้สึกในตอนนั้นออกมาอย่างไร แต่ฉันแค่อยากจะบันทึกมันเก็บไว้
เผื่อว่าวันเวลาที่ล่วงเลยไป ในวันใดวันหนึ่ง ที่ฉันนึกถึงพวกเขาเหล่านั้น ฉันจะเอาสิ่งที่ฉันได้เขียนในวันนี้ออกมาอ่าน
อย่างน้อยที่สุด มันก็ทำให้ฉันรับรู้ได้ว่า เม็ดฝุ่นอย่างฉัน ยังได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นจากประชาชนของ "พ่อ"
ถึงแม้ช่วงเวลาที่ได้รู้จักกันมันจะสั้น หรือน้อยนิดเพียงใด แต่สิ่งที่พวกเราได้ทำร่วมกันมันช่างยิ่งใหญ่
ยิ่งใหญ่เกินกว่า ที่จะมีใครสามารถทำมันสำเร็จได้เพียงลำพัง
ฉันรู้สึกว่า...การทำความดีเพื่อผู้อื่นโดยที่ไม่หวังผลตอบแทนในครั้งนี้
...ทำให้ฉันเป็นคนที่มีประโยชน์ต่อสังคม (มากขึ้น) หลังจากทุกกิจกรรมอาสาที่ฉันได้เข้าร่วม
...ทำให้ฉันรู้ว่า อาหารที่ศิริราชและวัดบวร อร่อยมาก
...ทำให้ฉันรู้ว่า ที่วัดบวรมีพระเชื้อสายต่างชาติอยู่เป็นจำนวนมาก
...ทำให้ฉันรู้ว่า แครกเกอร์จากประเทศมาเลเซีย อร่อยจริงๆ
...ทำให้ฉันรู้ว่า วิธีผูกถุงทรายที่ถูกต้อง จะต้องผูกกันยังไง
...ทำให้ฉันได้พบเจอกับ "เพื่อนใหม่ ที่ยิ่งใหญ่" และถึงแม้จะเป็นช่วงเวลาเพียงน้อยนิดที่ได้รู้จักกัน
แต่ฉันก็รู้สึกชื่นชมและภาคภูมิใจกับ "เพื่อนใหม่ ที่ยิ่งใหญ่" ของฉัน
และ...ทำให้ฉันรู้ว่า มีคนอีกมากมายที่รัก "พ่อ" แล้วกล้าที่จะแสดงออก
สุดท้ายนี้...ถ้าเพื่อนๆ เพื่อนๆ อาสา หรือใครก็ตามที่ได้อ่านบันทึกฉบับนี้
เม็ดฝุ่นอย่างฉัน ขอบคุณในทุกๆ น้ำใจจากทุกคน
สิ่งใดๆ ก็ตามที่ฉันทำผิดพลาดไป พูดผิดไป หรืออะไรก็ตามแต่ ฉันไม่ได้ตั้งใจ และฉันขอโทษ
ฉันรู้สึกภาคภูมิใจกับความสัมพันธ์ในครั้งใหม่นี้ และหวังว่าเราจะรักษามันไว้ให้คงอยู่ในใจของพวกเราตลอดไป...
" รั ก ค่ ะ "
บี (กวินภัค ธัญญาเวชกิจ)
วันอังคารที่ 6 ธันวาคม 2554
อ่านบันทึกฉบับเต็มของน้องบีได้ที่ "บันทึกความสุข (กันลืม!!!) "
..... มีคำถามว่า การทำความดี ทำเพื่ออะไร ทำแล้วได้อะไร อาจจะมีคำตอบมากมาย จากเหล่าอาสาที่ได้ทำความดีเหล่านี้ คำตอบที่ได้ยินได้ฟังนั้น อาจจะไม่โดนใจ ไม่ประทับใจคนฟัง เท่ากับการได้มีส่วนร่วมในการทำความดี และทำกิจกรรมร่วมกันด้วยตัวเอง
ในหลายกิจกรรมที่นายบอนได้ร่วม และไม่ได้ร่วม เพราะมาไม่ทันบ้าง แต่การที่ได้เห็นผลผลิตที่เกิดขึ้น กับครอบครัว "รักพ่อภาคปฏิบัติ" ที่เิพิ่มจำนวนมากขึ้น เป็นสิ่งที่แสดงว่า การทำความดีเพื่อพ่อหลวงนั้น เริ่มเห็นผลมากขึ้นทุกที เหมือนเสื้อรักพ่อ "ดูที่พ่อทำ จำที่พ่อสอน" ที่มีคนสวมใส่และเห็นในหลายๆที่บ่อยขึ้นเรื่อยๆ
แล้วความดีเหล่านี้ กลายเป็นพลังที่ยิ่งใหญ่ เพิ่มขึ้น เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ.....
ปิดท้ายด้วยข้อคิดดีๆ จาก WeewiiTGO
"คนบางคนพยายามทำทุกอย่างที่คนบอกว่าทำแล้วดี หลายคนฟังแล้วอาจรุ้สึกอยากจะทำ แต่ด้วยที่ไม่ได้เกิดโดยธรรมชาติและตัวตนของตัวเอง ในระยะแรกๆ อาจจะดูเหมือนเป็นการฝืนที่จะต้องทำในสิ่งไม่คุ้นเคย หลายคนบอกว่าทำยาก หลายคนบอกว่ามันไม่ใช่ตัวเอง เลยเลิกทำแต่อยากให้เชื่อเถอะค่ะว่า สิ่งที่คุณเคยบอกว่าทำยาก ถ้าเราทำมันติดต่อกันได้ถึง 21 วัน สิ่งนั้นมันจะกลายเป็นนิสัยและถ้าคุณทำอย่างต่อเนื่องเพิ่มอีก 39 วันมันก็จะกลายเป็นสันดานในทางตรงกันข้ามถ้าเราเลิกทำในสิ่งที่ไม่ดีได้นานตามที่กล่าวไว้ในข้างต้น เชื่อว่าสิ่งที่เรียกว่า "สันดาน" ก็สามารถถูกขัดเกลาให้กลายเป็นดีได้เช่นเดียวกัน"
เรารักพ่อ พระราชาของพวกเรา
ตอบลบvimy