"ป้า ผมกลับแล้วนะครับ" ชายคนหนึ่งลุกขึ้นยกมือไหว้ พธม.ผู้สูงวัยกว่า หลังจากฟังคุณประพันธ์ คูณมี ปราศรัยจบลง ผู้สูงวัยยกมือรับไหว้ หันมามองเขาที่เดินจากไป พื้นที่ที่มีคนมานั่งเริ่มว่างมากขึ้น จนเลือกจุดที่จะนอนในคืนนี้ได้แล้ว
คุณป้ามาปักหลักพักค้างที่มัฆวาน หลังวันตรุษจีนที่ผ่านมา หลังติดตามฟังเรื่อง mou43 และเรื่องปัญหาชายแดนที่รัฐบาลยอมเขมรมากจนเกินไป ดู ASTV เห็นคนมาน้อย เลยตัดสินใจมาปักหลักชุมนุม มานั่งมานอนฟังการปราศรัย บางครั้งไปช่วยงานกองทัพธรรมบ้าง ช่วงค่ำก็นั่งรอมิตรสหายที่คุ้นเคย นั่งฟังปราศรัยด้วยกัน บางครั้งก็ได้รู้จักกับพันธมิตรต่างจังหวัดมากมาย แต่หลายคนมานั่งอยู่ด้วยกันไม่นาน ก็ขอตัวกลับบ้าน
คุณป้าเห็นหลายคนมาฟังปราศรัย นึกว่าจะมีคนมาปักหลักพักค้างมากขึ้น แต่หลายคนก็กลับช่วงดึกๆ บางคนบอกว่าจะมาอีกวันเสาร์หน้า บางคนเจอเมื่อวันก่อน เห็นเข้ามาเ้ดินไปเดินมา ผ่านไปชั่วโมงกว่าๆ คุณป้าเดินออกมาดื่มน้ำ มองเห็นอีกที เดินออกจากทีืชุมนุมไปแล้ว
วันหยุดที่มีคนมาเยอะ หลายคนมานอนพัก 1 คืนแล้วก็กลับ หลายคนบอกว่า ถ้าเป่านกหวีดจะออกมาแน่นอน ฟังแล้วก็ปลงกับการที่ต้องรอเวลานัด จึงจะออกมาชุมนุมกัน
มีหลายคนที่คุณป้าเคยคุยด้วย เห็นเป็นคนรุ่นใหม่ที่มีอุดมการณ์ มีการ์ดอาสาคนหนึ่งที่คุ้นเคยกันดีบอกว่า เห็นเขาคนนั้นไปนั่งกินอาหารที่ร้านอาหารใกล้ที่ชุมนุม ทำไมไม่มาอยู่ในที่ชุมนุมล่ะ ที่นี่ก็มีอาหารให้กินเยอะแยะ แล้วเห็น พธม.อีกหลายคน ที่เดินไปมา แล้วหยิบกล้องมาถ่ายรูปคนที่นั่งๆนอนๆฟังการปราศรัย คุณป้าเคยได้ยินคำพูดของคนเหล่านั้นคุยกันแล้วเดินจากไป ฟังแล้วรู้สึกว่าเหมือนเป็นคนละชนชั้นจริงๆ
มีผู้คนเข้ามาในที่ชุมนุมตลอดเวลา จนไม่รู้ว่าใครเป็นใคร ใครเข้ามาแอบแฝง ใครมาร่วมต่อสู้จริงๆ้บ้าง ใครจะมาก่อกวนบ้าง หลายครั้งได้ยินจากเพือนในกองทัพธรรมว่า จับมิจฉาชีพได้หลายคน มีคนแฝงตัวเข้ามาล้วงกระเป๋าบ้าง และเคยเจอคนโชคร้าย ไปใช้บริการบีบนวดคลายปวดเมื่อย แต่คนที่นวดให้ ก็แอบล้วงกระเป๋าเงินไปด้วย
คุณป้าไม่มีสมบัติติดตัวมากนัก แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่า จะโดนลักขโมยอะไรหรือเปล่า เมื่ออยู่มาหลายวัน จนเริ่มปลง อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด คนที่ปักหลักอยู่ก่อน ย่อมต้องโดนก่อนอยู่แล้ว เหมือนเป็นชนชั้นที่จะต้องทุกข์ยาก ทนทุกข์ทรมานอยู่เสมอ ส่วนชนชั้นอื่น ก็อยู่อย่างสบายๆ พร้อมคำพูดและเหตุผลที่จะอธิบายอีกมากมาย เพื่อที่จะบอกว่า ทำไมนานๆถึงจะมาที่มัฆวานสักครั้งหนึ่ง....
"แผ่นดินของเรา เราก็ต้องรักษา ต้องทำให้คนไทยกลุ่มอื่น เห็นพลังและความตั้งใจของพวกเรา แต่คนที่ยังอยู่หน้าจอ หรือ รอเป่านกหวีดแล้วถึงจะออกมาชุมนุม ก็สมควรแล้วที่คนกลุ่มอื่นจะดูถูกดูแคลนการชุมนุมในครั้งนี้ว่า ไม่มีพลังศักดิ์สิทธิ์เหมือนแต่ก่อน....."
+ + ++
"แล้วเมื่อไหร่มึงจะมา่ล่ะ มึงอายคุณป้ามั่งมั้ยวะ มาวันไหน กูจะพามึงไปรู้จักกับป้าคนนี้" เพื่อนของนายบอนโทรศัพท์มาถามว่า วันอาทิตย์ที่ 20 ก.พ. นายบอนจะเข้ามาตอนไหน เมื่อรู้ว่าไม่มา เลยบ่นให้ซะยกใหญ่ พร้อมเล่าเรื่องของคุณป้าให้ฟัง ก่อนจะบอกให้ลงมาได้แล้ว
หลังวางสายแล้วก็นั่งอึ้งอยู่พักใหญ่ ในมุมมองของคุณป้าหลายเรื่องก็น่าคิดเหมือนกัน หลายอย่างก็เหมือนถูกต่อว่า เหมือนเป็นคนละชนชั้นกับคุณป้า!!!
แต่ทุกคนมีภาระและปัญหาชีวิตหลายอย่าง ต่างกันไป หลายคนที่เห็นมาร่วมชุมนุม ที่มาได้บ้าง ไม่ได้บ้าง แม้จะยากลำบาก ต้องต่อสู้ฝ่นฟันกับอุปสรรคหลายสิ่งหลายอย่าง เพื่อมาที่มัฆวานในเวลาที่มากบ้าง น้อยบ้าง แต่ก็เป็นบททดสอบจิตใจและอุดมการณ์ที่มั่นคง แม้จะมีหลายคนไม่เข้าใจ คอยขัดขวาง ก่นด่ามากมาย แต่ก็ยังคงก้าวออกมาร่วมชุมนุมตามที่ั้ตั้งใจ ซึ่งสิ่งเหล่านี้ จะเอามาอ้างเป็นเหตุผลที่จะไม่ต้องมา ไม่มาร่วมต่อสู้เหมือนกับคนที่เคยร่วมต่อสู้บนเวทีในช่วง 193 วัน แต่วันนี้ เปลี่ยนไป เดินจากไป หรือหันมาโจมตีต่อว่าคนที่เคยกอดคอร่วมต่อสู้ด้วยกันมา
แต่ก็ยังมีคนที่ยังคงหนักแน่น มั่นคง มีอุดมการณ์เดียวกัน รักชาติ รักในหลวง หวงแผ่นดินเช่นกัน ยังคงร่วมต่อสู้บนเส้นทางสายเดียวกัน แม้มีอุปสรรคมากมาย รวมทั้งความไม่เข้าใจของพี่น้องที่กำลังร่วมต่อสู้อยู่ด้วยกันก็ตาม แต่ยังคงมารวมพลังปกป้องแผ่นดิน ด้วยพันธะแห่งใจ และพันธะแห่งมิตรภาพที่ยังมั่นคงไม่เสื่อมคลาย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น