"ฉันนึกถึงใครบางคน ี่มักจะปรากฏตัวพร้อมรอยยิ้มเสมอ
ในบางช่วงที่เขา หายหน้า หายเสียงไป
ฉันรู้สึกขาดๆ แต่ก็เพียงชั่วเวลาสั้นๆ
ในบางครั้ง ฉันพอใจที่มีเขาอยู่ใกล้ๆ ในวันที่ไม่แข็งแรง
คนเราจะรู้คุณค่า ก็เมื่อสูญเสียสิ่งนั้นไป......."
ข้อความจากใจเธอ ในบางความรู้สึก ในห้วงเวลาที่หลายอย่างรุมเร้า กดดัน บีบคั้น จนเกินจะรับหลายสิ่งที่เข้ามาสู่ชีวิต ..ไม่ไหว หลายสิ่งมันมากจนเกินไป ในเวลาที่คนๆหนึ่งจะตั้งสติรับมือได้
แต่ด้วยภาระหน้าที่ ความรับผิืดชอบ บังคับให้ต้องก้าวเดินต่อไป
ภายนอกที่หลายคนมองเห็น เธอดูเข้มแข็ง ไม่หวั่นไหว แต่ภายในกลับไม่แข็งแรงดังภาพที่หลายคนเห็นจนคุ้นตา
ในยามที่ต้องอยู่คนเดียว ที่เธอไม่มีฉันอยู่เคียงข้าง สิ่งเดียวที่เป็นเพื่อนเธอ แทนฉัน ก็คือ น้ำตา และการร้องไห้ ที่ช่วยชะล้างความกดดัน หวั่นไหวในใจ ให้ลดลงไป แล้วจึงเริ่มต้นตั้งสติ ทำงานต่อ
ถึงแม้เธอ จะมีท่าทีเข้มแข็ง ในหลายครั้ง เธอก็อดหลั่งน้ำตาไม่ได้ ...แ่ต่เธอก็ไม่อยากให้ฉันเห็นน้ำตา จึงทำได้เพียงก้มหน้า ใช้ฝ่ามือปิดบัง ซ่อนคราบน้ำตาไม่ให้ใครเห็น
อาจมีเพียงบางครั้งที่ไหล่ของฉัน ได้ทำหน้าที่ซ่อนคราบน้ำตาและซึมซับความหวั่นไหวที่ไหลออกจากใจ ผ่านน้ำตา ออกจากตัวเธอได้บ้าง
ถึงแม้ในวันนี้ เงื่อนไข และวันเวลายังทำให้เรามีโอกาสอยู่ด้วยกันในช่วงเวลาสั้นๆ็ก็ตาม แต่มันเป็นช่วงเวลาที่ฉันได้อยู่ข้างๆเธอ ได้เห็นเธอในอารมณ์ความรู้สึกต่างๆ ทั้งในยามที่แข็งแรง และไม่แข็งแรง
มีหลายสิ่งที่เธอต้องพบเจอ ทั้งสิ่งที่ดีและสิ่งที่อยุติธรรม ที่เข้ามาในชีวิต
แต่เธอก็ต้องเดินต่อไป ตามเส้นทางที่เริ่มต้นเดินมา.. จนกว่าจะถึงจุดหมายปลายทาง แล้วตัดสินใจเลือกเส้นทางสายใหม่ต่อไป
เมื่อถึงวันนั้น ฉันจะเดินไปกับเธอ ทั้งหน้าและเสียงของฉันจะอยู่กับเธอเสมอ เพื่อชดเชยในช่วงเวลานี้ ที่ฉันหายหน้าและเสียงจากเธอไป !!!
วันพุธที่ 30 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554
เสี้ยวหนึ่งถึงเธอในยามที่เธอท้อแท้ในคืนเดียวดาย
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น