ทุกคนย่อมมีความผิดพลาดได้ั้ทั้งนั้น แม้แต่คนที่คิดว่า ไม่น่าจะผิดพลาด หลงลืม แต่ทุกอย่างเป็นอนิจจัง ทุกอย่างไม่มีความเที่ยง ความแน่นอนคือ ความไ่ม่แน่นอน
ในการทำงานที่ห้องบันทึกเสียง เมื่อ 21 พ.ย.2554 กับการบันทึกรายการวิทยุ "รักพ่อ" ซึ่งคุณลุงสุเวศน์ จะไปใช้บริการ บันทึกเสียงและให้คุณลุงสิงหา ทำการตัดต่อเสียง แต่ด้วยข้อจำกัดหลายอย่าง ไม่มีสคริป และมีปัญหาอุปสรรคหลายอย่างแทบจะทุกขั้นตอนการทำงาน ทำให้ต้องแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้า ตามหนทางที่พอจะนึกได้ในเวลานั้น
สำหรับการบันทึกเทปรายการ "รักพ่อ" เทปนี้ มีการขับเสภาเพื่อเทิดพระเกียรติในหลวง เนื่องในมหามงคลเฉลิมพระชนม์พรรษา 7 รอบ 84 พรรษาในช่วง 5 ธันวาคม 2554 นี้ ซึ่งได้กำหนดสคริป ให้มีการเสภาในช่วงที่ 2 ของรายการ แต่คุณลุงสุเวศน์ ขอบันทึกการขับเสภาไว้ก่อน กลัวว่า ค่ำลงเสียงจะหาย เสียงไม่มีพลังมากพอ และต้องการขับเสภาให้ดีที่สุด สมบูรณ์ที่สุด จึงขับเสภาและบันทึกไว้ก่อน
หลังจากบันทึกการขับเสภาเสร็จ จึงบันทึกรายการช่วงแรก จนเสร็จตามโปรแกรม แ้ล้วมาถึงช่วงการตัดต่อ ในขณะที่ไปนั่งดูการตัดต่อ ส่วนที่ไม่ต้องการคุณลุงสุเวศน์จะบอกให้ตัดทิ้งไป ด้วยความที่ไม่ได้ธิบายรายละเอียดให้ชัดเจน ทำให้คุณลุงสิงหาคิดว่า การขับเสภา คือช่วงแรกของรายการ ส่วนที่บันทึกต่อมาคือช่วงที่ 2 เลยกดลบช่วงแรกของรายการออกไป เมื่อถามว่า ช่วงที่ต่อจากเสภา ใช่เสียงที่อัดช่วงแรกของรายการหรือไม่ คุณลุงสุเวศน์บอกว่าไม่ใช่ คุณลุงสิงหาเลยลบช่วงแรกทิ้ง
หลังจากกลับมานั่งเพื่อจะฟังตั้งแต่เริ่มต้นช่วงแรกของรายการเพื่อตรวจสอบการพูดในแต่ละคำพูดว่า ออกเสียงถูกต้องชัดเจนหรือไม่ คุณลุงสิงหาบอกว่า ไฟล์ที่เหลือ มีแค่เสภาเท่านั้น นอกนั้นลบไปแล้ว อ้าว ลืมกันเห็นๆ เลยต้องบันทึกเสียงช่วงแรก ใหม่ บันทึกอีกครั้ง
คุณลุงสุเวศน์ไม่ได้่ว่าอะไร บันทึกใหม่ก็ต้องทำ คนเรา็ก็ลืมกันได้ เพราะไม่ได้บอกให้ลุงสิงหาบันทึกไฟล์ที่อัดไว้ เลยลบช่วงแรกทิ้งไปหน้าตาเฉย สิ่งที่ได้คือสัจธรรมชีวิต ทุกอย่างไม่เที่ยง แม้คุณลุงสิงหาจะอายุน้อยกว่า ลุงสุเวศน์ ร่วม 10 ปี แต่คนเราทุกวัยก็หลงลืมกันได้
เรื่องอย่างนี้ หลายคนอาจจะโวยวาย ไม่พอใจในความผิดพลาดที่เกิดขึ้น แต่คุณลุงสุเวศน์ไม่ได้คิดแบบนั้น
เจอปัญหาอย่างนี้ จึงต้องหาทางแก้ไขสถานการณ์กันต่อไป จึงต้องพร้อมทุกอย่าง แก้ไขสถานการณ์ให้ได้ทุกอย่าง และที่สำคัญ คือ ความใจเย็น ความเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น ไม่เอะอะโวยวายเมื่อไม่ได้อย่างที่คิด
ด้วยความเอาใจเขามาใส่ใจเรา ใจเย็น มีเหตุผล ทำให้คุณลุงทั้งสองท่านยังคงทำงานร่วมกันมายาวนานตลอดระยะเวลาหลายปีจนถึงปัจจุบันนี้
วันอังคารที่ 22 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554
ความหลงลืมของคนทำงานบันทึกเสียง 21 พ.ย.2554
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น