เมื่อ blogger เจอกัน : นายบอนพบกับคุณ koko seven จาก mblog

            ความผูกพันผ่านตัวอักษรที่ได้อ่านผ่าน blog ที่หมู่บ้านเอ็มบล็อก http://mblog.manager.co.th ที่มีบล็อกเกอร์หลายคนที่เป็นที่รู้จัก มีแฟนคลับตามอ่านกันมาเรื่อยๆ หนึ่งในนั้นมีคุณ koko   http://mblog.manager.co.th/kokoseven


            การสื่อสารผ่านตัวอักษร หลายคนพอใจที่จะขอรู้จักกันเพียงเท่านี้ ไม่จำเป็นต้องพบเจอตัวจริงก็ได้ แต่หลายคนอยากพบเจอตัวจริง การได้พบตัวเป็นๆ ถือว่าเป็นกำไรชีวิต ได้เข้าถึงบล็อกเกอร์คนนั้นมากกว่าคนอื่นๆที่ได้สัมผัสเพียงความรู้สึกผ่านทางตัวอักษรเท่านั้น


            13 พ.ย.2553 กลุ่มดินรักษ์ฟ้า จัดกิจกรรมแบ่งปันของให้น้องเรียน ที่ปากช่อง สมาชิกกลุ่มหลายคนชักชวนนายบอนไปร่วมกิจกรรมเช่นกัน เมื่อเวลาได้ ว่างพอดี และหัวใจตรงกัน ไม่ต้องมีเงื่อนไข หรือคิดอะไรมากความ บอกเวลาสถานที่นัดหมายมา แล้วก็เจอกันตอน 6 โมงเช้าที่ป้ายรถเมล์  หน้าไอทีสแควร์ตรงหลักสี่ริมถนนวิภาวดีรังสิต


            ก่อนมาเจอ ก็เปิดดู facebook ดู blog หาดูรูปคุณ koko เช้าวันนัด เมื่อโผล่ไปจุดนัดพบ เห็นคุณ sako, คุณอุ๋ย, คุณ koko เห็นแว๊บแรกก็คุ้นหน้าเลย เมื่อทุกอย่างพร้อมก็ขึ้นรถออกเดินทางทันที


            คุณ koko หรือคุณโก๊ะ นั่งหน้าข้างคนขับ ระหว่างรถแล่นไป เห็นคุณโก๊ะ หยิบกล้องดิจิตอลออกมาเล็ง แล้วถ่ายภาพไว้ นายบอนมองดูจากข้างหลัง เออ จับภาพมุมสวยเหมือนกัน เท่าที่ติดตามดูใน mblog ของเค้า หลายภาพที่คัดมาลงก็เป็นภาพมุมสวยทั้งนั้น


            รถแวะจอดปั๊ม เข้าห้องน้ำ ถึงได้ทักทายคุณโก๊ะ น้ำเสียงนุ่มดีท่าทางกระฉับกระเฉงไม่เบา เมื่อรถตู้แล่นมาถึงโรงเรียนบ้านลำทองหลาง สมาชิกกลุ่มดินรักษ์ฟ้า ทยอยขนสิ่งของและเริ่มเตรียมงาน จัดสถานที่ นายบอนเดินถ่ายรูป ถ่ายวิดีโอไป เห็นการทำงานของทีมงานในแบบกันเอง มีชีวิตชีวาดี กิจกรรมแต่ละช่วง สมาชิกกลุ่มแต่ละคน ช่วยเหลือประสานงานกันอย่างดี เฝ้ามองกิจกรรมและตามบันทึกวิดีโอให้ได้เห็นหลายแง่มุม นึกถึงบันทึกที่คุณ koko เขียนใน mblog มีอีกหลายประเด็นดีๆที่คุณ koko ไม่ได้เขียนอาจเพราะข้อจำกัดของเวลา และภาระกิจหลายอย่าง  เมื่อต้องเขียนบันทึกลง บล็อก จึงหยิบประเด็นที่ถ่ายทอดออกมาได้ในเวลาที่เขียนได้ แต่เมื่อได้มาเห็นกิจกรรมจริงๆ ได้เห็นมากกว่าประเด็นที่เค้าหยิบมาเขียน


            ช่วงบ่าย เมื่อมานั่งพักผ่อน ทานอาหารที่รีสอร์ตคุณหนึ่ง หลังจากคุณ koko ทานข้าวไป 3 จานจนอิ่ม (นายบอนแค่ 2 จานเอง)  ก็ถึงเวลาถ่ายทำ VTR หัวข้อ "อยากเห็นรอยยิ้มของพ่อ"  เชิญคุณครูมาพูดถึงความรู้สึกต่อในหลวง บุคคลหนึ่งที่คุณ koko เคยเขียนเล่าใน mblog คือ ครูเกียรติ บ้านดิน เคยสัมภาษณ์ทางโทรศัพท์แต่เสียงที่บันทึกคงไม่ชัดพอ คราวนี้เลยบันทึกวิดีโอไว้เลย


            นายบอนก็ไปช่วยนั่งถ่ายวิดีโอ ใช้กล้องวิดีโอคนละตัว ถ่ายสำรองไว้ คุณ koko คอยดูแลเรื่องประเด็นที่บรรดาคุณครูมาพูด บอกแนวให้พูดเข้าประเด็น แหม ช่วยวางประเด็นได้ดีมาก  นั่งถ่ายวิดีโอเกือบ 3 ชั่วโมง เพราะรอแต่ละท่านมานั่งพูด จิบเบียร์ไป สัมภาษณ์ไปแบบกันเอง แต่นายบอนนั่งฟัง มีแต่เรื่องที่น่าสนใจทั้งนั้น ถ้าคุณ koko มีเวลาเขียนเล่าใน blog คงเขียนได้เป็นหลายบันทึก



            เสร็จจากงานถ่ายวิดีโอ ก็มานั่งจิบเบียร์สบายๆ คุยกันไป ร่วมวงกับคุณ sako คุณอุ๋ย จาก 4 โมงเย็นถึง 1 ทุ่ม แม้นายบอนจะง่วงๆเพลียๆ เพราะเดินทางตลอด พักผ่อนน้อย แต่ก็นั่งฟังจนเพลิน


          ตอนถ่าย VTR ครูเกียรติบ้านดิน คุณ koko ก็แนะนำนายบอนกับครูเกียรติว่า นายบอนก็เป็นคนเขียนบล็อกที่เดียวกับคุณ koko นี่แหละ  เป็นบล็อกเกอรือันดับต้นๆ ของ mblog เขียนเรื่องราวเยอะแยะนะ

            แหม ฟังแล้วชักเขิน เพราะช่วงนี้ ไม่ได้เขียนบันทึกใน mblog ซะเลย คงถึงจุดอิ่มตัว เพราะช่วงที่เขียนก็เขียนทุกวัน วันละ 2-3 เรื่อง เขียนติดต่อกันกว่า 2-3 ปี จนหลายคนรู้จัก คนชอบก้เยอะ ฝ่ายตรงข้ามก็ตามมาด่าแยะ บางคนก็ยกย่องเหมือนเป็นคนดังของ mblog "บล็อกเกอร์อันดับต้นๆ" นี่แหละ ที่จริงก็แค่เขียนมาก่อน เขียนบ่อยๆ มีคนรู้จักมาก่อน เลยมียอดรวมคนอ่านเยอะ

            การเป็นบล็อกเกอร์อันดับต้นๆ ดูเหมือนจะมีคนอิจฉาอีก  "เขียนเรื่องแบบนี้ออกมาเหมาะสมรึเปล่า" "ทำไมถึงเขียนแบบนั้นล่ะ " ฯลฯ  และช่วงหลังๆ มีเวลาน้อยลง สถานการณ์การเมืองเปลี่ยนไป และหมดไฟในการเขียน ก็เลยหยุดเขียนซะ เปลี่ยนบรรยากาศมาทำอย่างอื่นบ้าง เปลี่ยนจากคนเขียนมาเป็นคนอ่านบ้าง และกลับไปเขียนในแบบที่อยากทำ คือ เขียนบันทึกเก็บไว้ให้คนได้เข้ามาค้นเจอ เขียนอย่างเป็นอิสระ ไม่กดดัน ไม่มีอันดับ ทำให้มีชื่อไปโผล่หลายเวบ แจมได้หลายกลุ่ม หลายงาน เป็นกำไรชีวิตอีก

            เหมือนอย่างที่นายบอนเจอคุณ koko และกลุ่มดินรักษ์ฟ้าในวันเวลาสบายๆ พบกันครั้งแรก เผื่อมีครั้งต่อไป

            เหมือนกับการอ่านบันทึกในบล็อกที่อยากคลิกอ่านเรื่องต่อไป แต่คุณ koko นานๆจะเขียนสักเรื่องหนึ่ง เลยหาโอกาสแหวกม่านตัวอักษรมาร่วมกิจกรรมด้วยกันซะเลย

            บางคนคงจะเคยเห็นรุปคุณโก๊ะ koko บ้างแล้ว ใน facebook, ใน blog คุณโก๊ะ ใช้รูปอื่นแทนรูปตัวเอง คงอยากให้คนค้นหาความหมาย มากกว่าจะติดที่ภาพของหน้าตา

            แต่ในคลิปวิดีโอกิจกรรมวันที่ 13 พ.ย.2553 ช่วงแนะนำตัว ฟังเสียงคุณอเล็กซ์แนะนำชื่อ คุณโก๊ะ แล้วกล้องวิดีโอ ตามจับภาพ ดูเองละกันว่า คุณโก๊ะน่ะ คนไหน ใส่เสื้อสีอะไร แล้วตามดูในคลิปวิดีโออื่นๆดูคุณ koko ร่วมกิจกรรมต่างๆ  จะรู้จักคุณโก๊ะมากขึ้น มากกว่าตัวอักษรที่เขียนออกมา

           


        แต่อย่างที่คุณโก๊ะเขียนชักชวนเพื่อนๆหลายคนมาร่วมกิจกรรมด้วยกัน มาเจอกันก็ได้เห็นตัวเป็นๆตัวจริงๆแหละครับ

Related Posts by Categories

Widget by Hoctro | Jack Book