.. เมื่อดวงดาว พราวฟ้า มาโปรยปราย
น้ำใจสาย ไหลหลั่ง ดั่งทองแท้
แสงอำพัน ส่องลาน บ้านกาแฟ
วันคืนแม้ เนิ่นเนา ใจเฝ้ารอ
เย็นชุ่มฉ่ำ ชื่นใจ ไอสายฝัน
ผูกสัมพันธ์ มั่นรัก สลักก่อ
หยาดน้ำหมึก ตรึกแน่น แผ่นพะนอ
กี่พอศอ ก็มิจาง ลางเลือนไกล ...
ไอฝน หยาดน้ำพราวจากราวฟ้า
๑๑ / ๐๒ / ๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น