น้ำตาของดีเจวิทยุชุมชน กับบทบาทที่ใครบางคนลิขิตให้เป็น....

          ในหมู่บ้านแห่งหนึ่งในเขต อ.กุฉินารายณ์ จ.กาฬสินธุ์ วิทยุชุมชนเล็กๆ ที่เริ่มทำหน้าที่กระจายเสียงตั้งแต่ช่วงต้นปี 2553 ทำให้ชาวบ้านในตำบลนั้น รับรู้ข้อมูลข่าวสารมากมาย ชาว
บ้านเดินมาแจ้งข่าวบ้าง โทรมาบ้าง จึงกลายเป็นสื่อของชาวบ้านอย่างแท้จริง ถึงแม้ว่า วิทยุชุมชนแห่งนี้ ได้รับงบประมาณจาก อบต. มีปลัด อบต. และสมาชิก อบตท่านหนึ่ง เป็นนายทุน ใหญ่ ในปีแรกได้ทำหน้าที่เป็นสื่อของชาวบ้านอย่างดีเยี่ยม

          มาถึงช่วงรณรงค์ลดอุบัติเหตุช่วงเทศกาลสงกรานต์ 7 วันอันตราย ดีเจสาวหนึ่งเดียวของวิทยุชุมชนแห่งนี้ ทำหน้าที่แจ้งข่าวสารอย่างขยันขันแข็ง จนหลายคนชมว่า เธอทำหน้าที่ได้ดีมากๆแตกต่างจากสถานีวิทยุคลื่นอื่นๆ ทั้งๆที่ช่วงวันหยุดสงกรานต์ 2555 มีดีเจอยู่ 2 คน และมีเพียงเธอคนเดียว ที่รับหน้าที่ปักหลักอยู่ประจำสถานี เพราะดีเจอีกคนต้องไปดูแลญาติพี่น้องที่กลับมาจาก กทม. แม้จะต้องทำหน้าที่คนเดียวมาตลอด 5 วัน แต่เธอทำหน้าที่อย่างแข็งขัน มีคนสังเกตว่า แม้กระทั่ง อปพร (อาสาสมัครป้องกันภัยฝ่ายพลเรือน) ที่อยู่ประจำจุดตรวจทางเข้าหมู่บ้าน ดูจะขยันขันแข็ง เอาใจใส่มากกว่าจุดตรวจในพื้นที่อื่นๆ แม้กระทั่ง เสียงหวอจากรถกู้ภัยวิ่งผ่านมา ก็ยังกระตือรือร้นกันมาก ต่างจากหลายจุดตรวจจริงๆ

ภาพประกอบจากอินเตอร์เนต

           มีคนไปสอบถามว่า อะไรคือ แรงบันดาลใจให้ตั้งใจทำงานอย่างเต็มที่ ขยันขันแข็งในช่วงวันหยุดสงกรานต์แบบนี้ ในขณะที่ อปพร. คนที่อยู่ประจำจุดตรวจอื่นๆ / ดีเจของสถานีวิทยุ อื่นๆ ยังไม่กระตือรือร้นมากถึงเพียงนี้ จากการพูดเตือนผ่านวิทยุ ให้ระวังอุบัติเหตุ เมาไม่ขับ เตือนทุกชั่วโมง แต่อุบัติเหตุยังเกิดขึ้นเหมือนเดิม จนรู้สึกว่านี่ไม่ใช่การแก้ไขปัญหาที่ถูกจุด
ดีเจพูดในรายการ ให้ข้อมูลดีเพียงใด แต่สุดท้าย ยังมีคนเจ็บตายเหมือน ทุกๆปี

         "ช่วงปี 2554 ก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน ช่วงสงกรานต์เป็นช่วงที่น่าเบื่อมาก ต้องมาทำหน้าที่แจ้งข่าว จัดรายการ ตั้งใจทำเต็มที่ แต่ก็เหมือนเดิม เหมือนทุกปี"

      " แล้วทำไมปี 55 ถึงทำหน้าที่แจ้งข่าว อย่างขยันขันแข็งขนาดนี้ มีเคล็ดลับอะไรหรือ"

           ดีเจสาวเล่าไป น้ำตาซึมไป ปี2554 เธอจัดรายการ ทำหน้าที่แจ้งข่าวตามปกติ หาข้อมูลมาอย่างดี พยายามพูดทุกชั่วโมง หวังไม่ให้คนในหมู่บ้านต้องมาเจ็บตายในช่วงปีใหม่ไทย
แต่ก็มีสิ่งที่ทำให้เกิดความท้อถอย คือ ปลัด อบต บอกว่า ทำไมประกาศข่าวน้อยจัง ส่วนสมาชิก อบต. ที่เป็นนายทุนของสถานี ก็ทักท้วงมาว่า จะพูดอะไรนักหนา ไม่เปิดเพลงคลายเครียดหรือ ทำให้รู้สึกหงุดหงิดมากๆ บางครั้งต้องพูดระบายความรู้สึกออกอากาศ ชาวบ้านก็โทรมาด่าอีก แม้แต่ อปพร ที่จุดตรวจก็เบื่อ มานั่งให้ครบตามเวลา ตามหน้าที่ หมดเวลาก็กลับบ้านไปนอน ช่วงที่มีข้าราชการ นายก อบต. ปลัด อบต. มาตรวจเยียม ก็จะทำหน้าที่แข็งขัน โบกรถให้หยุด สอบถาม เอกสารแผ่นพับ แจกน้ำดื่ม เครื่องดื่มชูกำลัง ผ้าเย็น ตามหน้าที่ไป แต่หลังจากนั้น ก็นั่งดูรถวิ่งผ่านไป ถ้าไม่ดูผิดสังเกตจริงๆ จะไม่โบก

ภาพประกอบจากอินเตอร์เนต

         ในวันเกิดเหตุ 14 เม.ย.54 หลังจากที่ ดีเจสาวถูกปลัด อบต.โทรมาต่อว่า เธอจัดรายการด้วยความหงุดหงิด ช่วงนั้นมี เจ้าหน้าที่หน่วยกู้ภัยมาส่งข่าวอุบัติเหตุ ด้วยความหงุดหงิด เธอก็
พูดบ่นออกอากาศ ตำหนิ อปพร ไม่ทำหน้าที่ ปล่อยให้เกิดเหตุ ก่อนจะหยิบกระดาษดูข้อมูล พอเห็นชื่อคนเจ็บ ดีเจสาวถึงกับพูดไม่ออก เพราะคนเจ็บ คือ ลูกชายของเธอเอง พอดี อปพร ซึ่ง
เป็นคุณพ่อของเธอ ที่ทำหน้าที่ที่จุดตรวจ วิ่งมาที่สถานี บอกว่า ลูกชายเกิดอุบัติเหตุ ถูกคนขับรถกระบะที่เมาเหล้า ขับเฉี่ยวชน จนขาหัก ทำเอาดีเจสาวพูดไม่ออก เพราะพึ่งจะพูดด่าออก
อากาศ ด่าคนที่จุดตรวจที่ปล่อยให้คนเมาขับรถมาชนลูกชายเธอ เธอด่าพ่อตัวเองที่ปล่อยให้รถผ่านด่านมาชนลูกชายตัวเอง คุณพ่อได้ยินเสียงจากวิทยุ เลยต้องรีบวิ่งมาหา เป็นสถานการณ์
ที่พูดไม่ออกทุกฝ่าย!! แต่คำพูดที่หลุดออกไป และหลายคนทีฟังวิทยุได้ยิน มันเหมือนตราบาปในใจที่ยากจะลบเลือนในความรู้สึก

         ดีเจสาว ต้องวิ่งไปที่สถานีอนามัย ไปดูอาการลูกชาย สักพัก ก็มีคนวิ่งมาแจ้งข่าว ให้ช่วยประกาศ เธอก็ต้องวิ่งกลับมาทำหน้าที่ที่สถานี พยายามพูดให้ข้อมูลด้วยน้ำเสียงปกติ ช่วงพักเปิดเพลงก็วิ่งน้ำตาไหลไปดูลูกชายที่สถานีอนามัย ก่อนที่จะมีรถพยาบาลมารับตัวส่งเข้าโรงพยาบาลประจำจังหวัด!!

      กว่าจะหมดช่วง 7 วันอันตราย เธอตั้งใจทำหน้าที่แจ้งข่าวอย่างเต็มที่ ตั้งใจมากกว่าเดิม จากที่เคย เบื่อ เซ็ง หงุดหงิด แต่สิ่งที่เธอพูดออกไป ทำให้คนที่ฟังวิทยุ เครียด หงุดหงิดตามเธอไปด้วย แม้ปลัด อบต. และสมาชิก อบต. นายทุนของสถานี จะต่อว่า ตำหนิ ทักท้วงเธอเหมือนเดิม แต่เมื่อเกิดอุบัติเหตุ เห็นรายชื่อคนเจ็บ ที่เป็นญาติพี่น้อง และคนรู้จักในหมู่บ้าน เธอต้องแอบ ร้องไห้ และช่วงเปิดเพลง ก็ต้องวิ่งไปดูอาการของญาติพี่น้องที่สถานีอนามัยทุกที ก่อนจะกลับมานั่งจัดรายการด้วยน้ำเสียงปกติ

        นอกจากปลัด อบต. และสมาชิก อบต ที่คอยตำหนิ บั่นทอนกำลังใจอยู่ตลอดเวลา ชาวบ้านที่ฟังวิทยุบางคน ยังโทรมาระบายอารมณ์บ้า โทรมาด่าทอบ้าง บางคน มาด่าถึงสถานี เธอก็ต้องอดทน เพราะถ้าเธอหงุดหงิด เครียดเมื่อไหร่ จะทำให้หลายคนเครียดตามไปด้วย นอกจากนั้น ในพื้นที่ มีการเคลื่อนไหวมวลชนทางการเมืองอย่างคึกคัก เธอมักจะถูกฝ่ายความมั่นคง เข้าประกบตัวอยู่บ่อยๆ ทั้งๆที่เธอไม่ได้อยู่สี กลุ่มใดๆ แต่ สมาชิก อบต.ท่านนั้น เลือกข้าง เลือกสีอย่างชัดเจน เธอจึงถูกเหมารวมว่า อยู่ในกลุ่มการเมือง เป็นคนเสื้อสีนั้น!!!

        "หนักเหมือนกันนะเนี่ย แล้วทนได้ยังไง เก็บกดหรือเปล่า หนักเกินไปมั้ย อยากระบาย อยากพักบ้างหรือเปล่า" ผู้สัมภาษณ์พยายามถามตรงๆ

       แทนคำอธิบายใดๆ มีเพียงน้ำตาที่ค่อยๆไหลออกมา ครู่หนึ่ง เมื่อดีเจสาวรู้สึกตัว ก็รีบหันหน้าหลบ หยิบกระดาษทิชชู มาซับน้ำตาอย่างรวดเร็ว แล้วบอกว่า แม้สิ่งที่ทำไป จะมองไม่เห็นทางแก้ไข อุบัติเหตุก็เกิดขึ้นเหมือนเดิมในทุกสงกรานต์ จะท้อ เซ็ง อึดอัดมากแค่ไหน แต่ก็ไม่ทำให้อะไรดีขึ้น คงต้องมีความเพียร ความอดทนในการแก้ไขปัญหา ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ คงจะตั้งใจพูดให้ข้อมูล ให้กำลังใจทุกคนที่ฟังอยู่ พูดให้กำลังใจ อปพร ที่จุดตรวจหน้าหมู่บ้าน ไม่พูดอย่างที่พูดเมื่อปีก่อน จนทุกคนเบื่อและปล่อยให้คนเมาขับรถมาชนลูกชายของเธอจนขาหัก

        ถ้าวันนั้น พูดในวิทยุได้เหมือนตอนนี้ ทำให้ทุกคนมีกำลังใจ ตั้งใจทำหน้าที่ของตน คงไม่เกิดเหตุร้ายเหมือนในวันนั้น!!!

         เสียงหวอจากรถกู้ภัย ดังขึ้นอีกครั้ง รถวิ่งผ่านสถานีไปยังจุดเกิดเหตุ สักครู่ มีเจ้าหน้าที่กู้ภัยขับมอเตอร์ไซต์มาแจ้งข่าวให้ประกาศ เธอรีบเช็ดคราบน้ำตา หยิบกระจกมาสำรวจความ
เรียบร้อย ก่อนที่จะไปนั่งจดข้อมูลจากคำพูดของเจ้าหน้าที่คนนั้น เป็นอุบัติเหตุคนเมาขับรถกระบะ เฉี่ยวชน เด็กในหมู่บ้านที่ขับมอเตอร์ไซต์ที่พยายามหลบรถ จนตกคลองส่งน้ำชลประทาน โชคดีที่ไม่ได้บาดเจ็บมากมาย

ภาพประกอบจากอินเตอร์เนต

        ดีเจสาว หยิบกระดาษ แล้วเดินไปยังที่นั่งประจำ ปรับเสียงให้เป็นปกติ เปิดจิงเกิ้ลในช่วงข่าวด่วน แล้วรายงานข่าว พร้อมพูดให้ข้อมูลและกำลังใจด้วยน้ำเสียงปกติ......