วันจันทร์ที่ 23 พฤศจิกายน พ.ศ. 2552

ความรัก ความผูกพันที่จบไม่ลง

ค่ำคืน 21 พ.ย. ระหว่างที่เธอพาลูกชายทั้ง 3คนเข้านอนตามเวลาปกติ หลังจากที่เธอนอนเจ็บท้องน้อย เพราะการออกแรงยกมอเตอร์ไซต์เข้าบ้าน เย็นนี้ดูเหมือนเธอจะเจ็บท้องน้อยมากกว่าครั้งไหนๆ จนต้องเอากระเป๋าน้ำร้อนมาประคบไว้


ลูกชาย 3 คน วิ่งล่น ทะเลาะกัน ให้เธอต้องคอยดุบ่อยๆ ช่วงนี้อากาศหนาวแล้ว เธอพาลูกเข้านอน ลูกชายคนหนึ่งบอก จะไปนอนกับพ่อนะ


"เออ..ไปๆ จะไปนอนไหนก็ไป"


ลูกชายเธอหายไปสักพัก ก็กลับมานอนกับแม่ บอกว่า พ่อไม่ให้นอนด้วย สักพักลูกชายคนเล็กงอแง พูดขึ้นมาว่า "แม่ไม่รักมาร์ค" แล้วออกอาการร้องไห้ จนเธอต้องปลอบโยน "โอ๋ๆๆๆ รักๆๆๆๆ"


เห็นครอบครัวหลายครอบครัว ที่สามี ภรรยาดีกัน ไม่ถูกกัน แยกกันอยู่ ต่างฝ่ายต่างห่วงลูก แต่ไม่อยากเจอหน้า ผัว-เมีย บางคู่แยกกันอยู่ บางคู่ยังทนอยู่บ้านเดียวกัน


คู่ของเธอ และเธอ อยู่ในบ้านเดียวกัน แต่เหมือนอยู่คนละโลก อยู่ด้วยกันมาร่วม 12 ปีแล้ว แต่วันนี้ อยากไปให้พ้นๆ แต่เธอมีความจำเป็นต้องอยู่ ทนอยู่...จำใจอยู่


ปีก่อนยังแบ่งเวลากันดูแลลูกๆ มาปีนี้ กลับตรงกันข้าม 12 ปีไม่มีความหมาย แต่โซ่ทองคล้องใจ 3 หน่อ นี่แหละ ทำให้ต้องทนอยู่บ้านเดียวกันต่อไป


พยายามหนียังไง ก็หนีไม่พ้น มีเพื่อนตั้งข้อสังเกตว่า ตอนปีแรกๆที่แต่งงานอยู่ด้วยกัน เธอคงจะตั้งใจสร้างครอบครัวอย่างเต็มที่ ตั้งใจและเพียรพยายามทุกอย่าง จนถึงมีลูกชายตั้ง 3 คน



คนเรา เมื่อตั้งใจทำอะไร มักจะเต็มที่กับสิ่งนั้น บางคนอธิษฐาน ขอพร หลายคนไปวัดทำบุญ อฐิษฐาน บนบานสิ่งศักดิ์สิทธิ์ แต่ละเดือน แต่ละปี ก็อฐิษฐานขอพร ยิ่งขอมาก ก็ยิ่งตั้งใจมาก

เหมือนทำงานมาก ก็มีผลงานมาก


เพื่อนนายบอนตั้งข้อสังเกตว่า บางทีคำอธิษฐานของเธอในช่วงปีแรกเรื่อยมาจนถึงปีที่ 3-4-5-6-7 ฯลฯ ที่สะสมมามากมาย ส่งผลดลบันดาลให้เธอต้องอยู่กับสามีของเธอจนถึงเวลานี้


"เออ น่าจะจริง สัปดาห์ก่อนขนาดเธอบอกว่าไปทำเรื่องขอกู้เงินจาก ธนาคารออมสิน กำลังจะได้อยู่ชัวร์ๆ แต่ก็มีเหตุตรงคนค้ำประกัน และรายละเอิยดบางอย่าง ที่ว่าจะได้ก็เลยไม่ได้ ดูเหมือนรหลายอย่างจะไม่เป็นใจซะดื้อๆ เหมือนโชคชะตาเล่นตลกซะงั้น"



บางที นี่คือ คู่ชีวิต ของเธอก็เป็นได้ เพราะหนียังไงก็หนีไม่พ้นซักที


หลายสิ่งก็หาคำอธิบายไม่ได้ เมื่อสามีที่เป็นอดีต บอกให้เธอไป ไม่ให้อยู่บ้านนี้ แต่เธอบอกว่า จำเป็นต้องอยู่ เพื่อลูก เขาก็ให้อยู่ แต่อยู่กันแบบทนๆ ไม่พูดกันไป

เพื่อนบอกว่า

"ไม่ว่าจะเป็นยังไง แต่คนทุกคนจะมีความเห็นอกเห็นใจ และความเอื้ออาทรต่อกันอยู่ในตัวตั้งแต่เกิด ถึงภายนอกจะดูโหดร้าย แต่ลึกๆจะมีจิตใจฝ่ายดีอยู่ด้วย คนเรามักแสดงออกไม่ตรงกับใจ เพราะเงื่อนไขหลายอย่าง "
แค่คำพูดที่พระไพศาล วิสาโล กล่าวไว้ บอกว่า ความเห็นแก่ตัวนั้นฉลาดและมีอุบายมากมายในการสยบคุณธรรม มิให้ชักจูงเราไปในทางที่ดีงาม แต่ก็ยากที่จะสยบคุณธรรมได้ตลอดไป เพราะแม้จะมั่งคั่งร่ำรวยหรือสุขสบายเพียงใด ในส่วนลึกก็จะได้ยินเสียงร่ำร้องของคุณธรรมที่กระตุ้นเตือนให้เรารู้สึกสำนึกผิดอยู่เสมอ หรืออาจถึงขั้นถูกความรู้สึกผิด
กัดกร่อนจิตใจ ขณะเดียวกัน การละเลยคุณธรรมในใจย่อมเปิดพื้นที่รกร้างภายใน ทำให้รู้สึกอ้างว้างเปล่าเปลี่ยวเหลือทน ต่อเมื่อหันมาทำตามเสียงเรียกร้องของคุณธรรม ความสงบสุขจึงจะกลับคืนมา และรู้สึกถึงความเต็มเปี่ยมของชีวิตในที่สุด"

Related Posts by Categories



Widget by Hoctro | Jack Book

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น