วันสุดท้ายของการทำงานของแม่...รอยต่อช่วงเวลาเกษียณอายุราชการ

           ...และแล้วก็มาถึงช่วงสุดท้ายในชีวิตการทำงานของคุณแม่ของนายบอน เมื่ออายุครบ 60 ปี ถึงคราวเกษียณอายุราชการ

            ตลอดช่วงระยะ เวลาที่ทำงานที่โรงพยาบาลกาฬสินธุ์ ระหว่างบ้านกับที่ทำงาน แม่มีชีวิตส่วนใหญ่กับการทำงานมากกว่า แม้จะบ่นบ้างว่า เหนื่อย ตอนเที่ยงกลับมาทานข้าวที่บ้าน ต้องนอนพักเอาแรง 1 งีบ ...ส่วนช่วงเย็น เปิดทีวีดูข่าว ดูละคร ก็มักจะนอนหลับหน้าจอทีวีด้วยความเหนื่อยล้าเป็นประจำ แต่คุณแม่ก็ชอบทำงาน เมื่อจะต้องเป็นวิทยากรอบรมให้ความรู้ในสถานศึกษา แม่จะเปิดดูเอกสาร เตรียมเนื้อหาไปบรรยายจนดึกดื่นเที่ยงคืน

            ช่วงใกล้เกษียณแม่จะจับกิจกรรมเรื่องการออกกำลังกายในผู้สูงอายุ เลยชอบการออกกำลังกาย จะเอาแผ่นวีซีดีการออกกำลงกายอย่าง รำไม้พลอง, ชี่กง, โยคะ มาเปิดดูแล้วซักซ้อม ท่าทางการออกกำลังกายตามที่ได้ดูจากแผ่นซีดีไปด้วย ดูแล้วก็ไปซื้อแผ่น CD-R มาให้นายบอน Copy เพื่อจะเอาไปให้เพื่อนร่วมงานดู และศึกษา

       

            27 ก.ย.2553 ตอนเย็นมีงานเกษียณอายุราชการที่ รพ.กาฬสินธุ์ จัดให้ ดูแม่มีความสุขและมีความประทับใจมากมายในหมู่เพื่อนร่วมงานอย่างมาก พูดได้ว่า ชีวิตส่วนใหญ่ของท่านผูกพันกับพี่น้อง รพ.กาฬสินธุ์มากกว่าที่บ้านซะอีก พี่น้องชาว รพ.กาฬสินธุ์หลายคน รักและเคารพแม่ เห็นบรรยากาศที่อบอุ่นแล้ว ใจหายเหมือนกัน หลัง 30 ก.ย. แม่จะไม่ได้อยู่ในบรรยากาศแบบนี้เหมือนทุกวันอีกแล้ว

            งานเกษียณคืนนั้นผ่านไป แม่ได้ของขวัญมากมาย มีเพื่อนร่วมงานกว่า 10 คน ช่วยกันถือลงมาจากชั้น 4 ลงลิฟต์มาส่งข้างล่าง ช่วยกันขนกล่องของขวัญ ใส่หลังรถกระบะของคุณลุงวิชัย .....พี่ชายแท้ๆของแม่

บางส่วนกับของขวัญ

            28 ก.ย. แม่ก็ให้เอาแผ่น VCD การออกกำลังกายมาให้ copy 3 ชุด จะเอาไปให้เพื่อนร่วมงาน 29 ก.ย. ตอนเย็น เพื่อนในกลุ่มงานเวชกรรมสังคม เลี้ยงส่งที่ร้านณัฐชา แม่ก็ใช้เวลาช่วงบ่าย ย้อมผม ตอนเย็นก็แต่งตัวออกไปร่วมงานเลี้ยงส่ง

            ของขวัญที่ได้ในวันเกษียณมากมายหลายชิ้น แม่ค่อยๆแกะทีละกล่อง ดูว่าเป็นของใคร เพื่อนร่วมงานคนไหน แม่แกะของขวัญไม่กี่กล่องแล้ว พลิกดูชื่อคนที่มอบให้ หยิบมาใช้ มาดู มาวาง ส่วนกล่องของขวัญที่เหลือค่อยๆแกะดูในวันต่อไป

            มีความประทับใจ ความทรงจำมากมาย กับเพื่อนร่วมงานที่มอบของขวัญในวันเกษียณให้

            30 ก.ย.2553 วันสุดท้ายในชีวิตราชการ ตอนสายๆ แม่ออกไปธุระข้างนอก หน้าที่ของแม่ จะทำงานในชุมชนบ้าง เข้าไปในห้องทำงานใน รพ.บ้าง ตอนบ่ายกลับเข้ามาในบ้าน โทรคุยกับเพื่อนร่วมงานรุ่นน้อง บอกว่า ยังไม่ได้ไปเก็บของที่โต๊ะทำงานเลย ปลายสายบอกว่า ตอนเย็นจะเอากุญแจไว้ให้

   

            2 ทุ่ม แม่เอากระเป๋าสะพาย 2 ใบ ออกไปเก็บของที่โต๊ะทำงาน กลับเข้ามาตอน 6 ทุ่ม

            คิดแล้ว ก็เหงาแทนเหมือนกัน เมื่อต่อจากนี้ แม่จะไม่ได้ไปทำงานที่แม่รักอีกแล้ว ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา แม่มีความสุขกับการทำงานมาก

            เช้าวันที่ 1 ต.ค.2553 แม่ก็ใช้ชีวิตตามปกติของแม่ หุงข้าว อุ่นกับข้าว ออกไปเก็บดอกลีลาวดีที่หล่นจากต้น รวบรวมใส่ขัน เอามาไว้ที่โต๊ะกินข้าว ดังภาพ แม่ชอบกลิ่นหอมๆของดอกลีลาวดี วันว่างแบบนี้ มีเวลาได้ชื่นชม และสัมผัสกลิ่นดอกไม้ในบ้านมากขึ้น

            ชุดทำงานของแม่ ยังอยู่ในตะกร้า วันก่อนพึ่งซัก ตากแดด ปกติแล้วแม่จะรีดชุดทำงานตอนกลางคืน ...วันนี้ ไม่ต้องรีดแล้ว

            แม่ชาร์ทแบตโทรศัพท์มือถือไว้ ใกล้หม้อหุงข้าว นั่งทานข้าวเช้า ดูข่าวท้องถิ่น ไม่ต้องรีบออกไปทำงาน ซึ่งช่วงนั้น ต้องห่อข้าวไปทานที่ทำงาน

            เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เมื่อแม่รับสาย ได้ยินเสียงเอ่ยชื่อเพื่อนร่วมงานรุ่นน้องที่เคยได้ยินบ่อยๆ แม่บอกว่า กำลังทานข้าวอยู่ แต่เดี๋ยวจะเข้าไปสรุปงานให้ เพราะต้องส่งมอบงานให้รุ่นน้อง รับผิดชอบต่อไป

            ไปร่วมงานเกษียณอายุ คนที่อายุเท่ากับแม่ บางท่านสุขภาพไม่ค่อยดี เดินไม่ค่อยคล่อง เพื่อนร่วมงานของแม่หลายคนบอกว่า ดูแม่ไม่เหมือนคนวัยเกษียณเลย เห็นยังทำงานคล่องแคล่ว ว่องไว และยังเป็นคนคิดบวกอีกด้วย

            คำพูดของท่านใน VTR งานเกษียณอายุที่หลายคนจำขึ้นใจ

            "งานบริการ คืองานของเรา"