บันทึกการเดินทาง 29ธค2557

บันทึกการเดินทางรถ 26-1802 นครพนม- กรุงเทพฯ (29ธค2557)
11.25 ออกจาก บขส กาฬสินธุ์
11.41 ยางตลาด.
11.52 กันทรวิชัย
12.16 มหาสารคาม.
12.39 บรบือ (พักรถ 10นาที)
13.10 แกดำ
13.27 บ้านไผ่
14.08 เมืองพล
14.47 สีดา จอดร้านวุฒิภาพโภชนา (พัก30นาที)
15.44 ตลาดแค
16.13 จอหอ.
16.24 บขส.โคราช
16.47 บขส.เก่า โคราช

รักแท้ มีจริงเหรอ

"เชื่อเถอะ รักแท้มีจริง อยู่ที่คุณจะโชคดีได้เจอมันหรือเปล่า แค่นั้น ถ้ายังไม่เจอก็อย่าถอดใจ.."

ประโยคที่ได้อ่านเจอในหน้าโพสแห่งหนึ่ง คนที่ร่วมแสดงความคิดเห็น ยังตั้งคำถามอีกว่า จะได้เจอยังไง จะอีกนานแค่ไหน แบบไหน ยังไง...

"ไม่โชคดีกันทุกคนหรอก เพราะมีคนโสดอีกเยอะ บางคนก็เจอรักแท้แล้ว แต่ทำให้รักนั้น จากไปเอง..."

อ่านหลายคำตอบแล้ว ได้แต่ยิ้มและคิดถึงคำพูดของแฟน... ยังไงก็แล้วแต่ เราสองคนก็หากันจนเจอนะ...

เปิดใจ ก้าวไปด้วยกัน...

เปิดใจก้าวไปด้วยกัน...

เมื่อคืน แฟนนายบอน นั่งคิดทบทวน และเปิดใจตัวเอง หลังจาก ปิดล็อคมาหลายเรื่อง เพราะคำพูดของหลายคน .. ที่ทำให้รู้สึก..ไม่ดีกับตัวเอง...

"การใช้เงิน ถ้าเราใช้ในสิ่งที่ควรใช้.. ใช้ในครอบครัว ไม่สุรุ่ยสุร่าย.. เล่นการพนัน.. ทำบัญชีค่าใช้จ่ายของครอบครัว บอนคงไม่ว่า และเข้าใจ.."

" เมื่อคืน ทำใจตัวเอง ให้ลืมคำพูดของคนอื่นที่ทำร้ายจิตใจเรา เพราะเราย่อมรู้ว่า เราไม่เคยเป็นแบบนั้น..." (9.59น.)

มีหลายเรื่อง ที่ผู้คนพูดพ่นออกมา อย่างผู้หวังดี ฟังเพราะหู แต่คนฟังรู้สึกแย่... คงไม่มีใคร อยากเห็นคนอื่น ดีไปกว่าตัวเอง แต่.. วันเวลาที่ผ่านไป คงให้ข้อคิด หลายอย่าง เมื่อตั้งสติ ที่จะรักและเดินไปด้วยกัน .. คำพูดคนอื่น ไม่ควรเก็บไว้ เพราะคนอื่นที่ว่า ไม่ได้มาช่วยดูแล ช่วยเหลือในยามทุกข์ร้อน ไม่ได้มาช่วยทำให้ชีวิตดีขึ้น ....แต่กลับมอบคำพูด ให้คนที่รักกัน... หวาดระแวง ไม่เข้าใจกัน ... เมื่อคิด เปิดใจ มองเห็นความเป็นจริง..  .. แล้วตั้งใจมองให้ดีว่า ใครกันล่ะ ที่รัก ห่วงใย จริงใจ จริงจัง..

"ต้องขอบคุณ เฟซบุค ที่ทำให้เราได้พบกัน .. ทั้งๆที่สังคม คนละสังคม.."

เท่าไหร่ เมื่อไหร่ อย่างไร ยังไง?

เท่าไหร่ เมื่อไหร่ อย่างไร ยังไง?

เมื่อผู้คนรับรู้ข่าว เรื่องของเราสองคน..
จากปากต่อปาก ก็มีคำถามว่า..
"เท่าไหร่ เมื่อไหร่ อย่างไร ยังไง?"

บางคนก็ถามกับเธอ ซ้ำแล้วซ้ำอีก..
บางคนเธอก็ตอบไปบางส่วน..
บางคนก็ไม่ขอตอบ...

ผู้คนที่อยากรู้ ถามไถ่ มีทั้งคนที่ รู้สึกยินดีอย่างจริงใจ.และรู้สึกตรงกันข้าม...
..แต่สิ่งสำคัญ คือ เราไม่หวั่นไหว ใส่ใจกับความรู้สึกเหล่านั้น...
...แต่ให้ความสำคัญกับคนในครอบครัว มากกว่า...

เท่าไหร่ เมื่อไหร่ อย่างไร ยังไง?
บางคำถาม พอจะตอบได้ แต่บางคำถามไม่ตอบก็ดี...
...เพราะรับรู้เฉพาะคนที่เกี่ยวข้อง และมีความสำคัญ ก็พอ....

..เมื่อคนสองคน ไม่ได้คิดจะอยู่ด้วยกันแค่ 6 เดือน หรือ 1-2 ปีเท่านั้น...
...แต่จะกุมมือ เดินทางชีวิตร่วม ยาวนานกว่านั้น...
5-10-15-20-30.... ปี เท่าที่จะไปได้...

กับคำถาม "เท่าไหร่ เมื่อไหร่ อย่างไร ยังไง?" ที่ผู้คนถามบ่อยๆ..
... เมื่อผ่านช่วงเวลาที่ "อยากรู้อยากเห็น" ผ่านไป ไม่นาน ก็คงไปสนใจเรื่องอื่นกันแล้ว...

แต่คนสองคน.. ยังเดินกันต่อไป...บนเส้นทางของเรา....